Veiðimaðurinn - 01.03.1962, Side 25

þroska, og ef þau voru kreist, var hægt
að frjóvga með sviljum þeirra hrogn úr
fullorðnum hrygnum. Og afkomendurnir
urðu myndarlegir og hraustir fiskar og
að öllu leyti sambærilegir við afkomend-
ur fullvaxinna foreldra, jafnt um stærð
og annað.
En það var enn á liuldu, hvort hæng-
seiðin mundu dreifa sviljum sínum og
frjóvga hrogn fullorðnu lirygnanna við
náttúrlegar aðstæður og hjálparlaust. Ail-
an tímann, sem við vorum í athugunar-
skýlinu, sáurn við aldrei seiði gefa eitt frá
sér svil. Fullorðinn hængur var alltaf með
því, og báðir hængarnir, sá fullorðni og
seiðið, bunuðu úr sér sviljunum á sama
andartaki. Þetta torveldaði mjög ná-
kvæma rannsókn, því að litskýið frá svilj-
unum úr fullorðna hængnum huldi seið-
ið, svo að ógerlegt var að sjá, livað raun-
verulega gerðist.
Eftir hundruð klukkustunda við at-
huganir og tilraunir, sem reyndu á þolin-
mæðina, heppnaðist dr. Jones að ná
myndum af allri athöfninni og fá óyggj-
andi sönnun fyrir því, að hængseiðið að-
stoðar raunverulega við frjóvgunina með
því að buna úr sér sviljum sínum á sömu
stundu og stóri hængurinn. Myndirnar
voru ekki aðeins teknar í svörtu og livítu
heldur líka í „slow motion“. Þær sýna
alla athöfnina, og nú vitum við, að seiðið
hegðar sér nákvæmlega eins og fullorðni
hængurinn, með þeirri raunalegu undan-
tekningu einni, að það tvístrar hrognun-
um.
Afleiðing þess, að seiðið liggur við
gotrauf hrygnunnar hlýtur óhjákvæmi-
lega að verða sú, að það er mjög nærri
holunni, sem hrognin eiga að fara í, og
Gothola, sem rutt hefur verið ofan af. Átla þuml.
af möl voru ofan á hrognunum. — Ljósrn.: J. W.
Jones.
þar er hættan fólgin. Þegar hrygningunni
er lokið og litla krílið hefur losað sig við
svilin, þýtur það burtu og tvístrar uin
leið einhverju af hrognunum, og þau
berast samstundis burt með straumnum.
Það er að vísu ekki mikið sem fer for-
görðum í hvert skipti — ef til vill 20 eða
30 hrogn — en þetta skeður svo til við
hverja hrygningu, og því verður heildar-
tjónið gífurlegt.
Meðan seiðið er að buna úr sér svilj-
unum, titrar það óskaplega. Það gapir
eins og skoltarnir leyfa, og vafalítið er
sæluvíma þess eins mikil og fullorðna
fisksins, og jafnvel ennþá meiri, ef dæma
má eftir hinum ofsalegu tilburðum.
Þegar ég minntist á það hér á undan,
að fullorðnu hængarnir væru alltaf á
verði gegn óboðnum gestum, hefði ég átt
að bæta því við, að þeir virðast láta sér
návist hængseiðanna í léttu rúmi liggja.
Hvort ástæðan er sú, að hængurinn finni
yfirburði sína, verður ekki vitað, en hann
Veiðimaðurinn
15