Arkitektúr og skipulag - 01.04.1988, Qupperneq 61

TILLAGA
að
ÖNNUNARÁTAKI
Oft hef ég velt því fyrir mér hvað
sé vænlegast til þess að koma af
stað einhverri uppsveiflu í innan-
hússhönnun og umhverfismótun almennt, -
uppsveiflu, sem vekja myndi áhuga okkar Is-
lendinga á þeim málum.
Blaða- og tímaritagreinar gera sitt gagn og eru
nærtækasti miðillinn til þess að ná til fagfólks
og helstu áhugahópa, en í pappírs- og fjöl-
miðlaþjóðfélagi okkar þarf sterkari miðla til
þess að ná verulega athygli almennings.
Sýningar af mörgum gerðum hafa jafnan verið
stærri þáttur f fjölmiðlun til almennings hér-
lendis en víða annars staðar og skal nú, áður
en iengra er haldið, farið lauslega yfir það
helsta, sem hefur gerst á þeim vettvangi að
undanförnu og lýtur að hönnun:
Fyrst skal telja yfirlitssýningu, sem haldin
var s.l. sumar að Kjarvalsstöðum á listiðnaði
frá Norðurlöndum. Kynnt voru verk hönnuða,
sem á sínum tíma hlutu hönnunarverðlaun
kennd við Frederik Lunning. Verðlaunin voru
veitt á 6. og 7. áratugnum til norrænna hönn-
uða, en íslendingar komu þar þó aldrei við
sögu. Um þessa sýningu hef ég áður skrifaö
(tímaritið HÖNNUN 1. tbl.). Sýningin var mjög
athygliverð, en sýndi að mestu eldri muni.
Litlu síðar var opnuð önnur sýning, sem var
af allt öörum toga, í Laugardalshöll: VERÖLD-
IN 87. Aðalaðdráttaraflið var vel auglýstur
draumur Hófíar og nú stóð mannskapurinn í
biðröðum til þess að sjá hvernig draumurinn
liti út, eftir að hafa ræst í veraldlegum búningi.
En margur varð fyrir hálfgerðum vonbrigöum,
eins og oft vill verða þegar draumar rætast, því
fátt var annað að sjá en samsafn af dýrum
húsmunum (merktum söluaðilum) og í engu
breytt frá hefðbundnum alþjóðlegum uppa-
módernisma. Þó mátti sjá baðherbergisstærð,
sem óvanaleg er hérlendis, - en meira um það
mál síðar. Á þessari sýningu voru einnig sýnd í
fyrsta sinn hér á landi MEMPHIS-húsgögn,
sem vöktu töluverða athygli, aöallega yngra
fólksins, og viðeigandi hneykslan þeirra fast-
heldnari.
I febrúar var svo loks efnt til hönnunarsýn-
ingar að Kjarvalsstöðum, en hún var uppskera
af hönnunarsamkeppni á vegum Félags hús-
gagna- og innréttingaframleiðenda. Markmið
hennar voru að sögn fyrirsvarsmanna að fá
fram frjóar hugmyndir, örva hönnun og vöru-
þróun og efla samstarf hönnuða og framleið-
enda. Petta tókst sæmilega vel til, þótt var-
færnislega væri farið með frjósemina í hug-
myndum, því fljótt á litið minnti salurinn einna
helst á stóra húsgagnaverslun. En þarna sýndi
sig samt, að íslenskir hönnuðir eru vel með á
nótunum. Og allt er þetta nú heldur í áttina.
Almenningur hefur í raun töluverðan áhuga
á þessum málum. Pað kom í Ijós í viðbrögð-
um, þegar sýnd var í sjónvarpi mynd um Guð-
jón Samúelsson og byggingarlist hans nú um
páskana. Við sýningu þessarar myndar Oþnuð-
ust augu margra fyrir því hve hönnunin er mik-
ilvægur þáttur f umhverfi okkar og ekki síður
hvað hún er háð persónulegum viðhorfum
hönnuðanna sjálfra. Margir hafa hreinlega ekki
leitt hugann að þessu atriði. Athyglisvert er að
þetta er í fyrsta skipti, sem sjónvarpið lætur
gera mynd um íslenska umhverfishönnun. En
ýmislegt bendir til þess að áhugi og skilningur
sé að aukast á þessum málum. Efnisþyrstir
fjölmiðlar eins og sjónvarp eru ávallt reiðubún-
ir til umfjöllunar, ef eitthvað bitastætt og
áhugavert er á boðstólum.
Ég slæ því fram þeirri hugmynd, að efnt
verði til hönnunarátaks í formi stórrar sýning-
ar, þar sem hönnun og formlist hvers konar