AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.12.1999, Side 43

Sameínum Innnesin - 09
sundram þeim um leið
Idarfjórðungur mun nú vera liðinn
síðan ég vakti fyrst á því athygli
opinberlega hve fáránlegt það er í
raun og veru að samfelld byggð á
Innnesjum við Faxaflóa skuli
deilast niður á mörg sveitarfélög.
Það gerði ég á fundi sem var á sínum tíma haldinn
á Hótel Borg í Reykjavík til kynningar á væntan-
legum grunnskólalögum - sem náðu samþykki
1974. Á þeim fundi varpaði ég fram þeirri
hugmynd að eðlilegt væri að sameina höfuðborg-
arsvæðið allt undir eina borgarstjórn, - en skipta
því um leið niður í 10-20 þúsund manna sjálf-
stjórnarhverfi, sem hefðu endanlegt vald í ákveðn-
ég bað hann þá að minnast þess að á eftir Davíð
hefði komið Salómon.
Sjónvarpsþáttur nú í kvöld, 8. júlí 1999, hefur
kveikt í mér löngun til að rifja þetta upp. Þar taldi
oddviti minnihlutans í borgarstjórn Reykjavíkur
það mjög ámælisvert að einhverjir Reykvíkingar
hefðu á liðnum árum neyðst til að flytja til Kópa-
vogs, af því að Reykjavíkurborg hefði ekki getað
boðið þeim nógu margar eða nógu góðar bygg-
ingarlóðir. En hvaða máli skiptir það? Hvaða máli
skiptir það hvort menn búa hérna megin eða hin-
um megin við eitthvert strik á korti, þegar byggðin
er hvort sem er samtengd og fyrir löngu orðin að
einu atvinnusvæði? íbúana skiptir það örugglega
um málum. Ég man að Páli heitnum Líndal þótti
þetta afspyrnuvond hugmynd, einkum það að
skipta Reykjavík upp og láta til að mynda Breið-
holtið fá sömu réttarstöðu og Garðabæ eða Sel-
tjarnarnes í hinni nýju borg.
Nokkrum árum síðar áréttaði ég þessa hugmynd
mína með grein í Morgunblaðinu. Þá var Davíð
Oddsson nýlega orðinn borgarstjóri í Reykjavík og
á næsta skólanefndarfundi í Hafnarfirði eftir að
greinin birtist spurði einn samflokksmaður Davíðs
í nefndinni mig að því, hvort mig væri farið að
langa svona mikið til að komast í Borg Davíðs. En
sáralitlu máli, en atvinnumenn í sveitarstjórnar-
málum (nú vantar mig gott íslenskt orð yfir það
sem á sænsku heitir „kommunalpampar") virðast
láta það skipta sig máli, - sennilega af því að þeir
telja sér skylt að takmarka hugsun sína og sjón-
deildarhring við landamæri sveitarfélagsins og
leyfa sér ekki að hafa heildaryfirsýn yfir svæðið
allt.
Höfuðborgarsvæðið stendur á landi tveggja
fornra hreppa: Seltjarnarneshrepps og Álftanes-
hrepps. (Hérna lít ég fram hjá landvinningum
Reykjavíkurborgar á Kjalarnesi, sem eru land-
41
KRISTJAN BERSI OLAFSSON, SKOLASTJORI