Ský - 01.08.2004, Qupperneq 19

SÖGUMAÐUR FERÐAST ÁRATUGI AFTUR í TÍMANN
OG HITTIR SJÁLFAN SIG FYRIR. HVERNIG ER SÁ
UNGI MAÐUR?
f forleiknum (Vængir) að Loftssögu er sögumaður að telja ungum
manni hughvarf. Ungi maðurinn ætlar að fyrirfara sér en sá eldri
kemur í veg fyrir það. Honum skilst að hann er að tala við sjálfan sig
enda ekki skrýtið þegar haft er í huga að hann hætti við að fyrirfara
sér á yngri árum og það var hann sjálfur sem tók báðar ákvarðanirnar,
þ.e.a.s. að ætla að fyrirfara sér og að hætta við það. Menn tala oft við
sjálfa sig þegar þeir eru að rifja upp liðna ævi og það er einmitt það
sem gerist þarna.
HVER VAR LYKILLINN AÐ BREYTINGU HANS?
Vilji hans til að fá að vera hann sjálfur, láta gott af sér leiða, rækta með
sér umburðarlyndi og þolinmæði og einlægan ásetning um að láta
ekkert afvegaleiða sig.
ER HOLLT AÐ HORFA TIL FORTÍÐAR?
Maður á alltaf að muna leiðina að heiman vilji maður komast aftur
heim. En það er ekki þar með sagt að maður snúi aftur heim.
ÓÞREYTANDI OG ÓDAUÐLEGUR. ÞETTA ER
SAGT UM ÞIG. VILDIRÐU VERA ÓDAUÐLEGUR?
Hugmyndin er aðeins freistandi eitt andartaksbrot. En, nei takk.
ER EITTHVAÐ SEM ÞREYTIR HÖRÐ TORFA?
< mislegt eins og alla menn. Á stundum fæ ég nóg af öllu og dreg
mig í hlé. Lifi í þögn og hugleiði. Það er gott mótvægi við allri þessari
áreitni nútímans.
ÞAÐ ERU MÖRG HOLL GULLKORN í ÞESSUM
TEXTUM. EITT ER ÞAÐ AÐ HLUSTA MEÐ
HJARTANU; ANNAÐ AÐ HORFA Á SJÁLFAN SIG
í FJARLÆGÐ. ER ÞETTA TVENNT ÖLLUM
GEFIÐ EÐA GETUM VIÐ LÆRT ÞAÐ?
Það er ævilangt verkefni að læra að hlusta á röddina í brjósti sér og
ég ímynda mér alltaf að við séum rétt að læra það vel þegar við
deyjum. Maður getur aðeins horft á sjálfan sig í fjarlægð með augum,
athugun og rödd vina sinna.
ERU ÞAÐ ÞESSI HEILRÆÐI SEM HALDA ÞÉR
SVONA UNGUM OG ÁSTFÖNGNUM?
Það veit ég minnst um. Hitt veit ég að til þess að manni líði vel og eigi
gott líf þá kostar það vinnu og mikla vinnu. Svo er að gefa sértíma til að
vera í friði og sjá spaugilegu hliðar lífsins. Hláturinn er fræ ástarinnar.
ERTU SÁTTUR VIÐ GUÐ OG MENN?
Á maður einhvern tíma að vera sáttur við guð og menn? Ég held ekki.
Sáttur maður situr kyrr, fitnar og verður latur og meðtekur flest sem
að honum er rétt og bíður eftir meiru. Hinn leitar einhvers, fer um og
finnur meðal annars þá speki að menn hafi skapað guð.
MÁ BJÓÐA ÞÉR AÐ LJÚKA þESSU MEÐ
LÍFSSPEKI ...
Já, takk. Með þeirri speki sem hefur verið mér oft leiðarljós á
myrkrum stundum: Ef kafarinn hugsar mikið um hákarlana nær hann
aldrei perlunni. .