Ský - 01.09.2005, Side 6

Jazzinn hvín hjá Tómasi R.
Tómas R. Einarsson hefur fyrir löngu getið sér
orð sem einn fremsti jazztónlistarmaður landsins,
bæði sem höfundur og flytjandi. Hann hefur
gefið út fjölmarga geisladiska með eigin tónlist,
diska sem hlotið hafa einróma lof gagnrýnenda.
Síðustu diskarnir með tónlist hans eru Havana
og Dansaðu fíflið þitt dansaðu! þar sem Samúel J.
Samúelsson stjórnaði fjórtán manna hljómsveit
sem lék útsetningar hans á tónlist Tómasar. Sá
diskur hlaut öll þrenn verðlaunin í djassflokki
íslensku tónlistarverðlaunanna 2004. í fyrra kom út
Djassbiblía Tómasar R. sem inniheldur 80 lög eftir
hann og píanóútsetningar Gunnars Gunnarssonar
á 11 lögum hans.
Tómas situr ekki auðum höndum og nýverið
kom út geisladiskurinn Let jazz be bestowedon the
huts, en á honum er að finna níu sönglög Tómasar
R. Einarssonar við Ijóð ýmissa skálda, s.s. Wystans
Hugh Auden, Guðbergs Bergssonar, Steins Steinarr
og Sigurðar Guðmundssonar. Sjö laganna eru af
eldri og löngum uppseldum diskum Tómasar, en tvö
laganna voru hljóðrituð s.l. vor. Margir söngvarar
flytja lögin, þau Kristjana Stefánsdóttir, KK, Ellen
Kristjánsdóttir, Guðmundur Andri Thorsson, Ólafía Hrönn Jónsdóttir,
Einar Örn Benediktsson og bandaríski básúnuleikarinn og söngvarinn
Frank Lacy.
Flest lögin fjalla um ísland, íslenskuna og íslendinga, en titillinn er úr kvæði
W.H. Audens, Journey to lceland (íslandsför), sem hann orti í íslandsferð sinni
1936. Hann vonaðist til að sjá hér samfélag ósnortið af nútímanum, en þá var
það hins vegar á fullri ferð inn í nútímann og hann yppti öxlum og orti; Let jazz
be bestowedon the huts - látum þá djassinn flæða inn í torfkofana, eða eins og
þýðandinn Magnús Ásgeirsson orðaði það í þýðingu sinni; íafdal hvín jazzinn.
Söngvari lagsins, Frank Lacy, sem kom til íslands til að hljóðrita það, bætti svo
við sínum eigin texta þar sem hann lýsir landi og þjóð anno 1991, fimmtíu og
fimm árum síðar.
Bæklingurinn sem fylgir disknum er á ensku og þar skrifar rithöfundurinn
Nicholas Shakespeare um tónlist Tómasar og segir m.a.: „Ég dáist að kraftinum,
hugkvæmninni og söknuðinum. Ég dáist að ólgunni, andstæðuríkum
ástríðunum sem ég greini undir rytma tónlistarinnar, þar sem svartur blús gýs
upp mitt í köldu, hvítu landslagi. En mest finnst mér til um þá niðurstöðu að
íslendingar séu í engu frábrugðnir Afríkubúum eða nokkrum öðrum: þeir
eigi sífellt í innbyrðis átökum, en séu engu að síður órjúfanlega bundnir sínu
"dásamlega, dásamlega, dásamlega landi".
Tómas bregst ekki aðdáendum sínum á þessum diski og óhætt að
hvetja þásem vilja kynnast verkum hans til þess að byrjaá þessum jazzhvin
afdalanna. ÉiWl
ský 6