Ský - 01.09.2005, Blaðsíða 12

Ský - 01.09.2005, Blaðsíða 12
í London og gríp stundum til þess. Ég er alls ekki hrifin af eróbiklátum," segir hún hlæjandi, „Það er ekki minn stíll." Hvernig er að vera sjálfstætt starfandi leik- kona? „Það er fínt. Ég var fastráðin í Þjóðleikhús- inu til margra ára og það hafði auðvitað sína kosti, sem fólust einna helst í atvinnu- öryggi. í dag finnst mér mjög gott og spen- nandi að hafa val um hvers konar verkefni ég tekst á hendur. Ég er með ýmsar góðar hugmyndir í kollinum." Líf leikarans hlýtur að vera að mörgu leyti ólíkt okkar hinna, áhorfendanna? „Já, að sumu leyti. Ég fer til dæmis ekki upp í rúm að sofa um miðnætti eins og langflest vinnandi fólk! Jafnvel þótt maður finni fyrir mikilli þreytu eftir sýningu tekur talsverðan tíma að róast og ná slökun fyrir svefninn, sem hefst um miðja nótt. Leikarar verða líka veikir og lenda í áföllum eins og aðrar starfstéttir en við þurfum að mæta á sviðið til í slaginn án þess að láta deigan síga. Ég hef lent í slíkri stöðu, að finna svo til í hjartanu að ég var sannfærð um að allir hlytu að sjá það. En það upplifði víst enginn eins og ég. Leikar- inn leggur daglegt líf til hliðar meðan hann er á sviðinu. Það er ekkert um annað að ræða. Og svo óhjákvæmilega missir maður auðvitað af ýmsum skemmtunum eins og matarboðum. Mitt fólk er orðið vant viðkvæðinu: „Ég kem klukkan 11!" Það er hægt að venjast þessu öllu saman," segir Kabarettkonan hugsandi en bætir svo við: „Ég verð reyndar alltaf aðeins stressuð fyrir sýningar en það er bara hollt og ég vona að þannig verði það alltaf. Það er nefnilega mjög gott að fá adrenalínkikk ..." Það er óhætt að segja að áhorfendur Kabaretts fá líka heilmikið adrenalínkikk á sýningunni, rétt eins Þórunn Lárusdóttir. Kabarett er skemmtileg og súrsæt sýning með vel heppnaðri leikmynd og frábærum tónlistarflutningi. Þar er líf og fjör á sviðinu en ógnin er yfirvofandi í bakgrunninum. Lífið er nefnilega ekki bara Kabarett... E3 ský 12 „LEIKARAR VERÐA LÍKA VEIKIR OG, LENDA í ÁFÖLLUM EINS OG AÐRAR STARFSTÉTTIR eI VIÐ ÞURFUM AO MÆTA Á SVIÐIÐ TIL f SLAGINN^N ÞESS AÐ LÁTA DEIGAN SÍGA." f y f
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Ský

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ský
https://timarit.is/publication/1110

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.