Ský - 01.12.2013, Blaðsíða 47

TONLIST
TEXTI: EIRIK SÖRDAL
Samsara / Samsara
Útgefandi: Synthadelia Records
UMTB<>-!
Ultra Mega Technóbandið Stefán / !
Útgefandi: Geimsteinn
/

Jæja, þá er búið að jarðsyngja Lou Reed, þann hæfileikaríka hrokagikk,
og engin von til þess að rokk og ról gangi í gegnum byltingu viðlíka
þeirri sem hann magnaði. Nýjungarnar eru annars staðar, þótt rokkið
lifi áfram og gott rokk verði alltaf gott rokk.
Hljómsveitin Samsara verður seint vænd um að þekkja ekki til á þeim
bænum, enda skipuð gömlum rokkhundum sem komið hafa víða við,
með Michael Pollock í fararbroddi. Samsara verður heldur ekki sögð
fara ótroðnar slóðir í sköpun sinni. Tónlistin er að meginstefnu blúsrokk
sem sækir grimmt í arfinn frá Chuck Berry til Rolling Stones og þaðan
til Primal Scream, í bland við hetjugítarsóló glysrokksins og svipsterkar
hálsskriður í anda Santana. Á köflum nær sveitin upp sæmilegri keyrslu
og hinn lífræni hljómur, sem leitar jafnvægis á milli tónleika og
hljóðvers, hentar henni vel.
Upphafslögin tvö, All the \Nay og Bayou eru þannig að hlustandinn
geturnánastséðfyrirsérpírðauguogstútá vörum hljómsveitarmeðlima
í góðu stuði. Sá mikli galli er þo á verkinu að þetta hljómar allt svo
margtuggið og kunnuglega, og hlustandinn getur einnig séð fyrir sér
sæg ballsveita sem sérhæfa sig í þáþrá sjöunda áratugarins,
fjáröflunardansleik hjá Harley-klúbbnum í Gentofte eða línudans á
Fiskidaginn mikla, þar sem minna máli skiptir hvort lagið er eftir Reed,
Smith, Dylan, Richards eða Samsara. Það er auðvitað allt í lagi en engu
að síður er mikill söknuður að hinu óvænta og eftirminnilega á þessari
plötu. Við það bætist svo að textarnir eru fremur rýrir og klifa á
allmörgum klisjum rokksögunnar, án greinanlegrar kaldhæðni.
Rólegri lögin, Squeeze og Separatlon Blues, virka öðrum betur og hið
síðarnefnda hefur meira af þeim trúverðugleika sem texta og söng
annars skortir. Hið óvænta gerir þó ærlega endurkomu í stórfurðulegu
lokalagi, en undir allt öðrum formerkjum en vonast var eftir. Lagið 24/7
er algjörlega úr takti við allt sem á undan er gengið, þótt hressandi sé.
Skyndilega fara rappararnir Marlon Pollock og Jói Dagur með rímur
yfir heldur gerilsneyddu fönklagi og útkoman er engan veginn á pari
við betri lög sem þeir hafa gert með hljómsveit sinni, Þriðju hæðinni.
Hugtakið Samsara kemur úr sanskrít og mun tengt við hringrás lífsins
og hina sífelldu endurtekningu í austrænum trúarbrögðum. Það er
nokkuð viðeigandi en sveitin ætti að hætta á að brjótast út úr
endurtekningunni, þótt þessi plata sé ekki alslæm og rati vonandi til
þeirra sem eru á svipaðri bylgjulengd og hljómsveitarmeðlimir.SKV
Ég heyrði fyrst lagið Story of a Star með Ultra Mega
Technóbandinu Stefáni hjá vini mínum. Hann vildi meina að
tónleikar með því væru eins og partý með ofvirkum unglingum
þar sem einhver hefði falið lyfin. Ég fékk aldrei tækifæri til að
sannreyna það, en þetta tiltekna lag var eins og sléttfull
matskeið af Sanasól. Það var sama fyrir hvern ég spilaði lagið;
alltaf kom bros á vör áheyrandans, sem oftar en ekki byrjaði að
dilla sér eftir því sem aðstæður leyfðu.
Platan Circus kom svo út árið 2008 og var uppfull af tölvugerðum
hressleika. í dag eru meðlimirnir komnir af táningsaldri og hafa
loks ákveðið að fylgja henni eftir með /.
Laglínur UMTBS einkennast af hljómgervlum sem minna á
tölvuleikjastef níunda áratugarins, þýskt eða hollenskt
teknóruslpopp þess tíunda, í bland við bjagaðar gítarsyrpur og
mennskan trommuleik með og án trommuheila. Annað
höfuðeinkenni á tónlistinni er sérstæður flutningur Sigurðar
Ásgeirs söngvara, sem sveiflast á milli öskuraría og óekta
helíumradda, og gerirvel.
UMTBS nýtur aðstoðar Arnórs Dans, söngvara Agent Fresco í
hinu fjöruga upphafslagi Babylon. I Delerium er þó skrúfað enn
betur upp í græjunum og það inniheldur öll fyrrnefnd einkenni,
með laglínu sem segir „Load Game" á tungutaki Commodore
64k. Þessi plata er sérlega vel heppnuð fyrir þær sakir að
hljómsveitin hefur vaxið á sumum sviðum, án þess þó að glutra
niður þeirri tryllingslegu orku sem stafaði frá henni í upphafi.
Lagasmíðar á I eru þannig fjölbreyttari en á Circus, eins og
heyrist vel á hinu rokkaða Sunyata og fallegu lífsleiðaballöðunni
Nothing Makes Me Happy.
Sveitin fer fimlega bæði með hið gleðilega dansvæna popp og
drungalegri tóna, gjarnan í einu og sama laginu. Það skemmir svo
heldur ekki fyrir að textamir eru margir hverjir áhugaverðir og
skemmtilega tvíræðir, eins og orðin við Squared og Binaries. SKV
6. tbl. 2013 SKÝ 47