Skinfaxi - 01.01.2023, Blaðsíða 32

32 S K I N FA X I
„Þetta er orðið alveg hræðilegt. Það vill enginn
bjóða sig fram hjá íþróttafélaginu og setjast í
stjórn. Við hugsuðum um að leggja til fækkun
stjórnarmanna úr fimm í þrjá,“ segir Viktoría
Kristín Guðbjartsdóttir, formaður Íþróttafélags-
ins Ívars á Ísafirði, sem er aðildarfélag Héraðs-
sambands Vestfirðinga (HSV). Lendingin varð
betri en á horfðist og komu tveir nýir stjórnar-
menn inn og var lögum félagsins breytt á þann
veg að hlutverk formanns, gjaldkera, ritara og
meðstjórnenda verða ákveðin á fyrsta aðal-
fundi hverju sinni. Það gerir alla verkaskiptingu
skýrari.
Staða Viktoríu er lýsandi fyrir ástandið. Tvö
ár eru síðan hún flutti með fjölskyldu sinni til
Ólafsvíkur og hefur hún sinnt störfum sínum
fyrir íþróttafélagið úr fjarlægð.
„Saga mín er mjög lýsandi fyrir sjálfboða-
liða. Ég var að þjálfa þarna sem krakki og naut
þess að vera í Bolungarvík. En eins og svo
margir í stjórn Ívars er ég ekki tengd neinum
iðkanda. Þegar ég flutti var ég í stjórn félags-
ins. Ég ætlaði auðvitað að hætta á sama tíma.
En formaðurinn sem hafði verið á undan mér
hafði setið í stjórn félagsins í 28 ár. Þetta var
líka á covid-tímanum og því samþykkti ég að
taka þetta að mér og vera þá fjarformaður í
eitt ár. En ég segi líka já við öllu,“ segir Viktoría,
sem botnar ekki í ástæðu þess að svo virðist
sem fólk sé ekki tilbúið að gefa af sér og
setjast í stjórn íþróttafélags.
Viktoría flutti sem sé til Ólafsvíkur og þar er
hún í flestum þeim nefndum sem hægt er að
finna sæti í og tengjast umhverfi barna hennar.
„Við eigum átta ára stelpu og fjögurra ára
strák. Ég er komin í foreldrafélagið í grunnskól-
anum, í foreldrafélagið í tónlistarskólanum og
sunddeildina. Þetta er aðeins tengt stelpunni
okkar. Ég hef gefið Íþróttafélaginu Ívari mikinn
tíma en þarf nú að sinna heimahögum mínum
og hverfa í önnur sjálfboðaliðastörf,“ bendir
hún á.
Samfélagsleg skylda að
vera sjálfboðaliði
Viktoría viðurkennir að hún botni lítið í ástæð-
um þess að fólk sé óviljugra en áður til að gefa
af sér. Engu breyti að staðan sé hjá litlu íþrótta-
félagi á Vestfjörðum þar sem iðkendur þurfa
virkilega á sjálfboðaliðum að halda og mikil-
vægt er að fólk snúi bökum saman til að halda
Sjálfboðaliðar: Viktoría hjá Íþróttafélaginu Ívari
Mér er ljúft og skylt að gefa
af mér til samfélagsins
Viktoría Kristín Guðbjartsdóttir hefur verið formaður
Íþróttafélagsins Ívars síðastliðið ár. Viktoría býr hins vegar með
fjölskyldu sinni í Ólafsvík og sinnir þar sjálfboðaliðavinnu af fullum
krafti samhliða daglegri vinnu. Hún óttast að fólk sé orðið svo sjálf-
hverft að það haldi alltaf að einhver annar þurfi að leggja sitt af
mörkum til samfélagsins en það sjálft.
Viktoría Kristín Guðbjartsdóttir.
Keppendur í boccia.
Í hnotskurn

Íþróttafélagið Ívar var stofnað árið
1988 og hét upphaflega Íþróttafélag
fatlaðra á Ísafirði (ÍFÍ). Á aðalfundi félags-
ins árið í apríl árið 1991 var nafninu breytt
í Íþróttafélagið Ívar. Tilgangurinn var tví-
þættur. Í fyrsta lagi til aðgreiningar frá
Íþróttasambandi fatlaðra í Reykjavík og
í öðru lagi til minningar um Ívar Berg-
mann Þorgeirsson. Hann átti við mikla
fötlun og alvarleg veikindi að stríða og
lést í mars árið 1986 aðeins tíu ára
gamall. Ívar var frá Hnífsdal og hvílir í
kirkjugarðinum þar.
Íþróttafélagið Ívar býður upp á boccia,
sund og badminton en sömuleiðis hafa
iðkendur getað farið á reiðnámskeið.
Æfingar fara fram í íþróttahúsinu á Ísa-
firði og í Bolungarvík.