Úrval - 01.02.1958, Blaðsíða 106

ÚRVAL
þessum tímamótum. Hann lét
mig fá róandi meðul. Þau höfðu
engin áhrif. Hann lét mig fá
hressingarlyf. Þau voru vita-
gagnslaus. Hann er gamall
bjálfi“.
,,Vitið þér nokkra sérstaka á-
stæðu til þess, að einmitt þessi
maður skuli birtast svo þrálát-
lega í draumum yðar?“
,,Þér spurðuð mig að þessu
áðan, og ég svaraði yður þá“.
Það var rétt. En dr. Audlin
hafði ekki gert sig ánægðan með
svarið.
,,Þér voruð að tala um ofsókn-
ir. Hvaða ástæðu hefur Owen
Griffiths til að ofsækja yður?“
,,Það veit ég ekki“.
Mountdrago lávarður hvarfl-
aði augunum. Dr. Audlin var
viss um að hann sagði ósatt.
„Hafið þér gert eitthvað á
hluta hans?“
„Nei.“
Mountdrago hrærði hvorki
legg né lið, en dr. Audlin fannst
einhvemveginn eins og lávarð-
urinn hnipraði sig saman. Hann
sá andspænis sér stóran, stoltan
mann, sem leit á spurningar, er
lagðar voru fyrir hann, sem ó-
svífna móðgun, en bak við
drembið fasið bjó hræðsla og
óvissa, sem minnti á dýr, sem
hefur lent í gildru. Dr. Audlin
laut áfram og neyddi Mount-
drago lávarð til að horfast í
augu við sig.
„Eruð þér alveg viss um
það ?“
„Alveg viss. Þér virðist ekki
1 LEYNDUM HJARTANS
gera yður grein fyrir því, að við
höfum enga samleið átt. Ég
kæri mig ekki um að vera að
tönnlast á þessu, en ég verð að
vekja athygli yðar á þeirri stað-
.reynd, að ég er ráðherra, en
Griffiths svo til óþekktur þing-
maður Verkamannaflokksins.
Að sjálfsögðu hafa engin kynni
skapast milli okkar í samkvæm-
islífinu; hann er af mjög lágum
stigum, og því afar ólíklegt, að
við getum hitzt á þeim heimil-
um, þar sem ég er gestur; og á
vettvangi stjórnmálanna er of
mikil fjarlægð á milli okkar til
þess að við getum átt nein sam-
skipti“.
„Ég get ekki gert neitt fyr-
ir yður nema þér segið mér all-
an sannleikann“.
Mountdrago lávarður hleypti
brúnum. Rödd hans var rám.
„Ég hef ekki vanist því að orð
mín væru dregin í efa, dr. Audl-
in. Ef þér gerið það, tel ég
gagnslaust að halda þessu sam-
tali lengur áfram. Ef þér viljið
gera svo vel að tilkynna ritara
mínum hve mikið þér setjið upp
fyrir þetta ómak, mun hann sjá
um að yður verði send ávísun
fyrir upphæðinni".
Það sáust engin svipbrigði á
andliti dr. Audlins; maður hefði
getað haldið, að hann hefði alls
ekki heyrt það sem Mountdrago
lávarður sagði. Hann horfði í
augu hans eftir sem áður, og
rödd hans var lág og alvarleg.
„Hafið þér gert þessum
manni eitthvað, sem hann gæti
104