Verzlunartíðindi - 01.12.1979, Side 39

Stelur plötum
þjófunnn athafnar sig áhyggjulaust á meðan afgreiðslustúlkan gluggar í blöðin.
„Þegar maður er í formi rænir
maður ca. 6—8 plötum á dag og
það í einni ferð. Þannig fer ég allt
upp í 150 plötur á mánuði! Þær
sel ég síðan á 3000—5000 stykkið
og svo getur þú bara reiknað.“
Blaðamaður notaði sína tak-
mörkuðu reikningsgáfu og reikn-
aði um leið og hann gapti van-
trúaður á meistaraþjófinn, Neei,
450—700 þúsund. Það gat ekki
verið. Blaðamaðurinn krossneit-
aði að trúa. Hvernig gat hann
bara selt plötur fyrir þessa upp-
hæð?
,Ja, þessar tekjur eru algert há-
mark, því maður er sjaldnast
alveg í fullri vinnu við þetta, en
maður er alltaf með svona
200.000—300.000 og það er nóg.
Mesta vinnan er náttúrulega að
losna við þetta, en það geri ég
með því að nota ótal milliliði og
svo sel ég diskótekurum drjúgan
hlut. Það kemur hver einasta
króna inn þú mátt trúa því!“
Blaðamaður trúði því samt ekki.
„Nú, ef þú trúir því ekki, þá skal
ég sýna þér það,“ bauð snilling-
urinn og fannst stolti sínu stór-
lega misboðið, svo það varð úr að
áskoruninni var tekið og stund og
staður ákveðinn.
Daginn eftir mætti blm. ásamt
ljósmyndara, klyfjaður alskyns
ljósmyndagræjum. Hann hafði
ekki beðið lengi þegar snillingur-
inn kom í öllu sínu veldi og var
einnig búinn öllum helstu at-
vinnutækjum sínum, sem aðal-
lega var svalur karakter og rúm-
góð úlpa.
„Eg vil ekkert svona,“ sagði hann
þóttafullur og benti á ljós-
myndagræjurnar og þar við sat.
Síðan var farið til næstu plötu-
verslunar. Nú var of langt gengið
til að snúið væri við.
Verslunin var eins og einskis-
manns land. Afgreiðslustúlkan
virti þá sem inn komu varla við-
lits. Plötuþjófurinn gekk að næsta
rekka og byrjaði að fletta. Blaða-
maðurinn gerði hið sama en
reyndi þó að hafa augu með öllu.
Þegar plötumaðurinn var búinn
að safna að sér 5 plötum, hurfu
þær eins og fyrir töfra, innundir
úlpuna. Það heyrðist ekkert fyrir
músik og allt virtist eins og ekkert
hefði í skorist, nema hvað blm.
skalf óeðlilega í hnjáliðunum.
Það leið drjúg stund áður en
hann valdi augnablikið til út-
göngu. Hann beið eftir að einhver
færi út og fór svo í kjölfarið, rétt
eins og hanr; hafði lýst áður. Það
skal játað að blm. hefði ekki
Framh. á bls. 132.
VERZLUNARTÍÐINDI
167