Heima er bezt - 02.01.2007, Síða 6

Móðir mín, Sigurlaug Jónasdóttir,
bónda á Völlum í Hólmi, var fædd
18. júlí 1892. Móðir Sigurlaugar, Anna
Talið frá vinstri í aftari röð: Harpa
Vigfúsdóttir, Eyþór Arnason, Elín
Arnadóttir, Drífa Arnadóttir, Anna
Sólveig Arnadóttir. Framan við eru
hjónin Arni Bjarnason og Sólveig
Arnadóttir.
Systkinin Anna, Drífa, Elín og
Eyþór.
Kristín, fædd 29. mars 1864, Jóns-
dóttir, Stefánssonar á Skinþúfu, sem
heitir núna Vallanes. Móðir Bjama,
föður míns var Helga Sölvadótt-
ir, bónda í Hvammkoti á Skaga,
Sölvasonar, bónda á Steini á Reykj-
aströnd, Ólafssonar. Sölvi Ólafsson
var tvígiftur, átti Sölva í Hvamm-
koti einan með fyrri konu sinni,
missti hana og kom þá sveininum,
smábami í fóstur á Skefilsstöðum
og var hann þar uppalinn.
Með seinni konu sinni átti Sölvi
Ólafsson þrettán böm og er mikill
ættbálkur frá þeim kominn.
Kona Sölva í Hvammkoti og móðir
Helgu var María Jónsdóttir frá Kleif,
Amasonar. Þessi María var mikil kjama-
kona og einhvem tíma eftir áramót, þá
fór hún til grasa upp í Skagaheiði og
hafði telpuna með sér, Helgu ömmu.
Þama var kerling að tína grös og það
kom á norðankuldi og krapahríð og
hún hætti ekki að tína grösin fyrr en
það var orðinn svo mikill snjór að ekki
var hægt að ná neinu.
Telpan sagðist, á gamals aldri, muna
enn hvað sér hefði verið kalt á hönd-
unum.
Hin amman var Anna Kristín Jóns-
Foreldrar og forfeður
Ég er fæddur hér á Uppsölum 8. nóvember 1931,
alinn hér upp og og átt heima alla tíð.
Faðir minn var Bjami Halldórsson, fæddur 25.
janúar 1898 á Auðnum í Sæmundarhlíð. Halldór
þessi Einarsson var fæddur 7. ágúst 1841 að Hátúni
hjá Glaumbæ, dáinn 11. október 1920 að Syðstu-
grund. Halldór var jámsmiður og bóndi, lengst á
Ibishóli í Seyluhreppi. Faðir hans, Einar, fæddur
1812, dáinn 1868, bóndi og trésmiður í Krossanesi
og kona hans, móðir Halldórs, Efemía Gísladótt-
ir, sagnaritara, Konráðssonar, frá Völlum. Einar í
Krossanesi var sonur séra Magnúsar, fæddur 18.
október 1756, dáinn 18 júlí 1841, Magnússonar,
bónda í Stíflisdal í Þingavallasveit, og konu
hans, Helgu Magnúsdóttur frá
Miðfelli í sömu sveit. Magn-
ús prestur var alinn upp hjá
séra Magnúsi Sæmundssyni, á
Þingvöllum, sem kostaði hann í
skóla í Skálholti. Magnús prestur
frá Stíflisdal var lengst prestur í
Glaumbæ og dó úr lungnabólgu,
hraustmenni, hagur, fimur og
vel látinn. Hann var tvígiftur,
fyrri kona Málfríður Jónsdóttir
frá Hafragili og áttu þau 5 böm
sem upp komust.
Seinni kona séra Magnúsar og
móðir Einars í Krossanesi, var Sigríður
Halldórsdóttir Vídalíns, klausturhaldara
á Reynistað, Bjamasonar, sýslumanns
á Þingeyrum, Halldórssonar, prests á
Húsafelli. Ég rek þetta nú ekki lengra.
Og þar með er maður af ætt Reynistað-
arbræðra, sem úti urðu á Kili á sínum
tíma. Það ríkir sú trú meðal margra
afkomenda þeirra að drengirnir, sér-
staklega ef þeir hétu Bjami, mættu ekki
ríða bleikum hesti né klæðast í grænt.
Þetta er mjög ríkt hjá mörgum þess-
um aíkomendum. Þannig var það hjá
pabba og eins hjá Indriða Einarssyni,
afabróður og leikritaskáldi, honm var
bölvanlega við þennan græna lit.
Svo var einnig talið að þeir sem skírð-
ir vom Bjami, næðu varla tvítugsaldri
fyrr en pabbi hafði það af og þá var
talið að Bjami Halldórsson, sýslumaður
á Þingeyrum, væri kominn í gegnum
hreinsunareldinn, þyrfti ekki að færa
honum meiri fómir.
Eyþór, Elín, Drífa, Anna og Sólveig Vala
Eyþórsdóttir lengst til hægri. (Tekin 20 árum
seinna en mvnd nr. 2.)
Vigf'ts Þorsteinsson ogfjölskylda: Frá
vinstri í efri röð: Vigfús, Harpa Vigfúsdótt-
ir, Drífa. Ifremri röð: Arni og Þorsteinn
Lárus Vigfússynir.
6 Heima er bezt