Heimili og skóli - 01.03.1973, Blaðsíða 21

fræðslumálanna til landshlutasamtaka,
skólastjóra og kennara. Eg nefni líka til-
raunirnar til að jafna möguleika allra
landsmanna eða landsbarna til skólanáms
án tillits til búsetu. Eg tek undir þær tilraun-
ir af mjög heilum hug og get verið í því
sambandi mjög sammála síðasta ræðu-
manni. Eg nefni samræmingu barna- og
gagnfræðastigsins og það, að skólakerfið
sé gert samfellt. Eg nefni þá reglu, að loka-
próf hvers áfanga grunnskólans sé jafn-
framt inntökuheimild næsta skólastigs, og
ég fagna þeirri hugmynd, að námsárangur
skuli nú metinn eftir leiðum námsmats, en
ekki einstrengingslegum og oft gölluðum
prófum, eins og við höfum þekkt þau, og
þá sérstaklega, ef námsmatið, eins og ég
skil það, á að taka mið af framförum eða
frammistöðu hvers nemanda frá einum tíma
til annars, frekar en að stilla honum upp í
óeðlilegri keppni við alla hina. Þroski nem-
enda er mismunandi, hæfileikar þeirra
liggja á ýmsum sviðum, og ég tel, að með
þessu sé meira tillit tekið til einstaklings,
hvers einstaks nemanda, og yfirleitt sé
stefnt að þvf í þessu frv. að sinna meir
hverjum einstökum heldur en hópnum eða
bekknum. Það kemur fram í minni bekkj-
ardeildum, meira tilliti til einstaklings-
bundinna vandamála, eflingu sálfræðiþjón-
ustu og auknum skólarannsóknum. Eg nefni
þau ákvæði, sem snerta einkaskólana, sem
athyglisverð, þótt þau þurfi að skoða betur,
og mörg nýmæli varðandi stöðu kennara og
starfsliðs skólanna. Þessi ákvæði og reynd-
ar mörg fleiri eru tvímælalaust sport í rétta
átt. Hins vegar nefni ég ekki á þessu stigi
málsins þau tvö atriði, sem skipta kannske
hvað mestu máli, þ. e. a. s. lengingu skóla-
skyldunnar og lengingu skólaársins. Mér er
ljóst, að þar eru stigin stærstu sporin til
breytinga, en um leið er þar um að ræða
þau ákvæði, sem mestum deilum kunna að
valda.
INGYAR GÍSLASON,
alþingismaður:
Grunnskólafrumvarpið lýsir óneit-
anlega miklum metnaði þeirra, sem
að því standa.
Eins og frv. er nú úr garði gert, ætti að
vera kleift að.haga framkvæmd skólaskyldu
og öðru skólastarfi í eðlilegu samræmi við
óskir þær og skoðanir, sem fram hafa kom-
ið hjá mörgu sveitafólki og talsmönnum
bændastéttarinnar. Að vísu er mér ljóst, að
enn munu heyrast raddir um það, að heim-
ild til styttingar árlegs starfstíma grunn-
skólans sé ekki nægilega rúm. Sjálfsagt
munu ýmsir verða til þess að krefjast enn
meiri styttingar en frv. gerir ráð fyrir. Ef
slíkar kröfur koma fram, er aldrei nema
eðlilegt, að alþm. íhugi þær nánar, eins og
nauðsynlegt er að gera um allar ábending-
ar, sem berast kunna, eftir að málið er nú
lagt fram í nýjum búningi. Þó að ég við-
urkenni, að grunnskólanefndin hafi unnið
ágætt starf í sambandi við endurskoðun frv.,
þá leysir það ekki alþm. undan þeirri
skyldu að gaumgæfa hverja gr. þess, áður
en það verður að lögum.
Frv. um grunnskóla lýsir óneitanlega
miklum metnaði þeirra, sem að því standa.
Með frv. er stefnt að því, að íslendingar
komi upp bama- og unglingaskólum, sem
jafnast á við það, sem gerist meðal skyldra
menningarþjóða. Eg fellst á þessa stefnu og
lýsi því sem minni skoðun, að með því sé
HEIMILI OG SKÓLI — 13