Læknaneminn - 01.12.1978, Síða 62

Framhaldssagan Numerus Clausus
Vilhelmína Haraldsdóttir læknanemi
Stutt er síðan aS í Læknanemanum (2. tbl. 78) birt-
ist frásögn af afrekum læknadeildar í fjöldatak-
mörkunarmálum sl. ár. Sem kunnugt er, bar þetta
þann árangur, að valdið var tekið úr höndum deild-
arinnar og sett í hendur háskólaráði. Þar var og
skýrt frá nefnd þeirri, sem stofnuð var af háskóla-
ráði í mars ’78 og hafði það hlutverk, að koma með
tillögur um úrbætur svo komast mætti hjá beitingu
heimildarákvæðis um takmörkun aðgangs að námi.
Nefnd þessi skilaði áliti í janúar sl. í formi viða-
mikillar skýrslu. Ekki er gerlegt að rekja efni þess-
arar skýrslu í svo stuttu máli og mun ritnefnd
Læknanemans ætla að gera henni skil í næsta tölu-
blaði. Læknadeild, sem átti að vera búin að leggja
tillögur fyrir háskólaráð fyrir 1. febrúar, ef hún
vildi beita fjöldatakmörkunum, fékk frest til 1. mars
til að geta kynnt sér efni skýrslunnar nánar. A veg-
um deildarráös var svo skipaður starfshópur til að
fjalla um skýrsluna og hún síðar rædd. Ákvað deild-
arráð að mæla með því við deildarfund, að sam-
þykkt yrði tillaga um fjöldatakmarkanir. Þann 16.
febrúar var svo haldinn deildarfundur. Þar var bor-
in upp eftirfarandi tillaga, skrýdd undirskriftum 6
kennara deildarinnar, sem allir sitja í deildarráði.
Með tilvísun til 42. gr. reglugerðar Háskóla íslands sam-
þykkir læknadeild HI á fundi sínum 16. febrúar 1979 að
beitt skuli heimild til að takmarka fjölda þeirra nemenda
sem halda áfram námi í deildinni að loknum 1. árs prófum
árið 1979.
Takmörkunin skal framkvæmd á eftirfarandi hátt: Þeir 35
nemendur, sem hæsta einkunn hljóta á vorprófum (þar með
talin sjúkrapróf, sem fara fram innan 2ja vikna frá próflok-
um), hafa rétt til að halda náminu áfram.
Nái ekki 35 nemendur tilskilinni einkunn um vorið, skal
að loknum haustprófum (þar með talin sjúkrapróf að hausti)
velja nemendur til viðbótar eftir einkunnum úr hópi þeirra
er stóðust prófin þar til tilskildum fjölda er náð.
Verði tveir eða fleiri jafnir þegar fjöldanum 35 er náð,
skulu þeir allir hafa rétt til áframhaldandi náms í deildinni.
Eins og sjá má er efni þessarar tillögu mjög kunn-
uglegt. Einn flutningsmanna skýrði þó frá því hróð-
ugur á fundinum, að líklega væru bara engir form-
gallar á tillögunni í þetta sinn. Það hefur kannski
gert útslagið því tillagan var samþykkt í leynilegri
atkvæðagreiðslu með 21 atkvæði gegn 18 og 3 sátu
hjá.
Leið nú að háskólaráðsfundi þann 22. febrúar er
málið skyldi útkljáð og ekki kom nein rökstudd
greinargerð frá læknadeild um nauðsyn takmörkun-
ar. Það var ekki fyrr en á háskólaráðsfundinum
sjálfum, að deildarforseti kom með greinargeröina
og var þá ákveðiö að halda aukafund um málið
þann 26. febrúar svo menn gætu kynnt sér hina ný-
komnu greinargerÖ.
Þegar greinargerð þessi var skoðuð kom í Ijós, að
í henni var ekkert nýtt sem varpaöi ljósi á málið.
Greinargerðin var að mestu endursögn á því, sem
fram hafði komið í skýrslu nefndarinnar um lækna-
deild svo og hlutlægt mat flutningsmanna tillögunn-
ar á ýmsu í skýrslunni. Var því ljóst, að læknadeild
ætlaði að láta nefndina vinna það verk fyrir sig,
sem deildinni hefur mistekist svo oft, þ. e. að sanna
að takmörkunar sé þörf í læknadeild. Við, fulltrúar
nemenda í háskólaráði, lögðum fram á fundinum
þann 26. febrúar ályktun um greinargerð lækna-
deildar. Þar var m. a. mótmælt þessari notkun á
skýrslunni og nokkur atriði áréttuð því til stuðn-
ings:
1. Störf nefndarinnar höfðu þann tilgang að finna
leiðir til að koma í veg fyrir fjöldatakmarkan-
ir og koma með tillögur þar að lútandi, en ekki
sýna fram á að takmörkunar væri þörf og því
rangt að nota skýrslu hennar í þessum tilgangi.
2. Skýrsla nefndarinnar er ekki hlutlaus hvað
varðar kennsluaðstöðu, þar sem hún byggir
eingöngu á upplýsingum viðkomandi kennara,
50
LÆKNANEMINN