Læknaneminn - 01.04.1988, Blaðsíða 59

frí frá námi til að klára það.
Reiknað er með að allir stúdentar
skrifi ritgerð að þessu tímabili
loknu.
Á fimmta og sjötta ári er svo
lögð áhersla á klíníska þjáifun.
Verður farið yfir sjúkdóma í
ákveðnum líffærakerfum og nú
aftur kallað á kennara úr
grunngreinum til að rifja upp þau
atriði, sem skipta máli hverju sinni.
Þarna þarf einnig að fara yfir
sjúkdómseinkenni gerð grein fyrir
mismunandi meðferðarleiðum og
samvinnu hinn ýmsu sérgreina til
lausnar vandamálum.
Á fjórða ári er gert ráð fyrir
4 vikna dvöl á handlæknis-og
lyflækningadeild en á 5. og 6. ári
verður aðal viðveran á
sjúkradeildum. Hún fellst í viðveru
á lyflækningadeild, handlækning-
adeild, geðdeild, taugalækninga-
deild, barnadeild, fæðinga-og
kvensjúkdómadeild auk viðveru á
heilsugæslustöðvum. Þáergertráð
fyrir þremur mánuðum í valfrjálst
nám.
Lagt hefur verið til að
fyrirlestrum verði fækkað all
verulega t.d. verði einungis teknir
tveir eftirmiðdagar í viku fyrir
fyrirlestra. Aðalyfirferð yfir
sjúkdómseinkenni fari hins vegar
fram í umræðuhópum helst í
tengslum við umsjá sjúklinga á
sjúkradeildum.
Greinilegt er að ákveðnar
breytingar eru nauðsynlegar á
klínísku kennslunni. Það þarf að
gera hana markvissari og er þegar
farið að skoða ákveðín atriði. Lagt
hefur verið til að gerð verið
heildarendurskoðun á kennslu
unglækna og sem tengist klínískri
þjálfun læknanema. Stungið hefur
verið upp á leiðum til að gera
viðveru stúdenta samfelldari, þeir
fái tækifæri til að f y 1 g j a
sjúklingunum betur eftir og gerist
meiri þátttakendur í
ákvarðannatöku um rannsóknir og
meðferð. Sem dæmi má nefna að
hugsanlegt væri að leggja niður
bráðavaktir sjúkrahúsanna til að
gera jafna innlögnir og vinnuálag,
sem hlýtur að auka gæði þjónustu.
Próf
Ekki hefur verið í þessari
umfjöllun rætt um próf önnur en
numerus clausus. Við töldum
eðlilegast að próf væru sem fæst t.d.
einungis eftir þriðja ár og síðan á
sjötta ári. Það virðist þá allt stefna
í það að þau verði að vera fleiri t.d.
eftir annað ár, þriðja ár , jafnvel
fimmta ár og svo lokapróf á sjötta
ári. Jafnframt verður komið á
sífelldu mati þar sem túdorar og
kennarar annist eftirlit og mat.
Þetta gerir að sjálfsögðu meiri
kröfur til viðveru því ekki er hægt
að dæma um frammistöðu
einhvers, sem aldrei hefur mætt.
Jafnframt er nauðsynlegt að koma á
kerfi er kanni álit stúdenta á
kennslunni og jafnvel hafa verið
hugsaðar leiðir til að fá mat
utandeildar (extemal accrediation).
Stjórnun
All mikil vinna liggur að
baki þessari áætlunargerð og fáar
ákveðnar mótbárur hafa heyrst.
Hefur þó verið bent á það, að hér sér
í raun ekki um neina nýjung að
ræða, heldur sé einungis verið að
hrinda í framkvæmd
reglugerðarbreytingu, sem gerð var
fyrir sautján árum. Aðrir hafa bent
á, að þetta hafi jú áður verið rey nt en
aldrei náð að komast almennilega í
framkvæmd. Þá hefur verið á það
bent, að mikilvægt sé að þessu sé
vel stjórnað. Greinilegt er að
deildarstjómin og kennslunefnd
stendur einhuga að baki þessum
tilraunum, en nauðsynlegt er að efla
starf kennslustjóra verulega frá því
sem nú er. Þá hefur verið lagt til að
tekið verði upp hlutverk
blokkarstjóra, þ.e.a.s umboð-
smaður kennslunefndar og
deildarstjórnar verði skipaður fyrir
hverja líffæraheild. Þannig mundi
sá aðili sjá um að kennarar þeirra
greina er tengjast yfirferð í ákveðnu
líffæri, samhæfi krafta sína og
einnig að yfirferð t.d. á öðru ári
tengist yfirferð á þriðja ári og síðar
í klíník. Það hefur verið lagt til að
þessi aðili hafi kynnst
læknisstarfinu af eigin raun, þ.e.
nauðsynlegt hefur verið talið að
hann búi yfir þeirri yfirsýn sem fæst
með því að fara í gegnum kerfið allt.
Niðurlag
Það virðist augljóst að
breytingar sem þessar hljóta að
kosta mikla umþóttun og aukið álag
sérstaklega fyrir kennara en líka
fyrir stúdenta. Það er von okkar að
þessar breytingar verði til þess að
gera nám stúdenta skemmtilegra og
áhugaverðara en alls ekki til þess að
þeir komist léttar frá þessu eða
komist í gegnum læknadeild án
þess að Ieggja eitthvað á sig.
Það er okkar skoðun sem
vinnum að þessu að nauðsynlegt sé
að auka vikt grunngreina og
virðingu, bæta við vísindalegu
verkefni í læknanámið og að
deildinn taki þátt í því með
stúdentum, að lýsa á hvern hátt
einstakar greinar tengjast hvor
annarri og hvernig námið í heild
tengist mannfólkinu og
þjóðfélaginu íkring. Við trúum því
að þessar breytingar leiði til
ánægjulegra og markvissara
læknanáms.
LÆKNANEMINN 1/1988-41. árg.
57