Læknaneminn


Læknaneminn - 01.04.1997, Blaðsíða 113

Læknaneminn - 01.04.1997, Blaðsíða 113
The drug-AIDS hypothesis • HIV hypothesis by the Secretary of HHS and the press in April 1984, the drug hypothesis has been suppressed and discredited by the medical and scientific establish- ment, by the public press and by AIDS activists, and all federal funding for the drug hypothesis has been ter- minated s. n, í2, 96,221 (see y j Asked in 1996 about the CDC’s negligence in considering the drug-AIDS con- nection, Curran, now dean of the School of public Health at Emory University in Atlanta, told the Wall Street Journal, “treating drug addiction wasn’t directly part of the CDC’s mandate, stopping the spread of AIDS among needle-sharing addicts ‘fell between the cracks’” 28. In the preceeding paragraph the article reports that, “the CDC’s biggest single prevention pro- gram, AIDS prevention ... accounted for $589 mill- ion“. But that was all spent on HIV, not a nickel was left for drugs. In view of the popularity of the national HIV-AIDS dogma, five of the six early American proponents of the drug hypothesis, Blattner, Curran, Friedman-Kien, Goedert and Jaffe converted to the HIV hypothesis, without even offering a scientific refutation of the drug hypothesis. Haverkos survived as a semi-proponent of the drug hypothesis by adopting HIV as a cofactor 7S. But despite its poor press the drug hypothesis stands scientifically unrefuted. Indeed, the efforts to refute the drug hypothesis have instead provided new data to SUppOrt Ít "‘tl‘5.222,223 (see yj 6. PREDICTIONS ARE PROVING THE DRUG-HYPOTHESIS A good hypothesis must predict and explain the out- come of man’s or nature’s experiments. According to Feynman, “nature’s phenomena will agree or disagree with your theory”. The following examples document that the drug hypothesis predicts and explains the American and European AIDS epidemic exactly. 6.1. American and European AIDS restricted to recre- ational drugs and AZT. The drug hypothesis predicts that all AIDS-defining diseases that exceed their long- established normal background (i.e. >95%) are restrict- ed to recreational and anti-HIV drug users. The rare AIDS cases from the general population, including hemophiliacs and transfusion recipients 224, represent the spontaneous and AZT-induced incidence of AIDS defining diseases in these groups under the new name AIDS 23‘24'26 (see 5.). Indeed, the following positive and negative evidence confirms this prediction. Even the CDC acknowledges that a third of the over 500,000 American AIDS patients are intravenous drug users 3. Prior to 1984 the CDC had also confirmed that the remaining two thirds of American AIDS patients were male homosexuals who had all used a multiplicity of recreational drugs, above all nitrite inhalants, amphetamines and cocaine m (Table 5). After 1984, by which time the CDC had adopted the HIV hypothesis, independent publi- cations continued to document illicit recreational drug use by American and European homosexual AIDS patients (see 3. and Table 5). Since 1987 a large per- centage of HlV-positive male homosexuals also took anti-HIV drugs, above all AZT, as AIDS prophylaxis or therapy (see 4. and 7. and Table 7). Furthermore, negative evidence supports this assess- ment. Despite the over 100,000 papers published on HIV and AIDS, the AIDS establishment has never been able to demonstrate that even a small group of healthy HlV-positive Americans or Europeans, who had neither used recreational drugs nor antiviral drugs such as AZT ever developed AIDS 225. No controlled study in the medical literature has found any HIV-pos- itives any sicker or dying sooner than matched HIV- negative controls 11,26. Yet, such groups could be easi- ly recruited from the US Army that annually rejects 1 out of 1000 healthy applicants just for having antibod- ies against HIV 225. All studies linking HIV to AIDS investigate people with life-threatening health risks such as drug addiction, hemophilia or exotic lifestyles. Although the CDC offers rare, anecdotal AIDS cases outside the drug risk groups as examples for drug-free AIDS, that institution has never been able to provide the control statistics to prove that these cases exceed the normal low background in the drug-free population 3| ", If matched groups — that only differ in HIV — are ever compared, the mortality of the HlV-positives is exactly the same as that of the HlV-negatives, as for example American transfusion recipients 226, sub- Saharan Africans 42, and intravenous drug users 39.‘íl.8<!' Thus drugs explain the restriction of AIDS to risk groups, precisely. LÆKNANEMINN '111 1. tbl. 1997, 50. árg.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.