Læknaneminn - 01.04.2005, Page 107

þunglyndi, kvíði
og félagsfalni
Depot N06AX16 RB
Lederle Nordiska AB. Venlafaxín-hýdróklóríð, samsvarandi venlafaxín 75 mg eða 150 mg. Forðahylki. Ábendingar: Þunglyndi (major depression), þar með taliö bæði djúpt og alvarlegt innlægt þunglyndi (melancholia) og kvföatengt þunglyndi. Almenn kvíðaröskun (GAD). Til að koma I vi
kslag þunglyndis eða til að koma í veg fyrir endurtekið þunglyndi. Félagsfælni. Skammtar og lyfjagjöf: Efexor Depot ætti að taka með mat. Hylkin skal gleypa heil. Efexor Depot ætti að gefa einu sinni á dag. Upphafsskammtur er 75 mg. Þunglyndi: Ef þörf krefur, er hægt að auka skammtii
•ng á dag á a.m.k. 4 daga fresti. Við miðlungs alvarlegu þunglyndi má títra skammta upp 1225 mg á dag og við alvarlegu þunglyndi er hámarksskammtur 375 mg á dag. Almenn kvíðaröskun (GAD/Félagsfælni): Hjá sjúklingum sem ekki sýna neina svörun við 75 mg upphafsskammti á da
srið gagnlegt að auka skammta upp að hámarki 225 mg á dag. Skammta má auka með u.þ.b. 2 vikna millibili eða meira, en aldrei skemur en 4 daga fresti. Þegar æskilegur árangur hefur náðst ætti að minnka skammtinn smám saman niður í minnsta viðhaldsskammt miðað við svörun <
;lings (yfirleitt 75-150 mg/dag). Hjá öldruðum og sjúklingum með hjarta- og æðasjúkdóma/háþrýsting ætti að auka skammtinn með varúö. Við meöferð sjúklinga með skerta nýrna- og/eða lifrarstarfsemi er mælt með minni skömmtum. Ef kreatinínúthreinsun er 10-70 ml/mln þarf að minnl
t um 25-50%. Heildardagskammt af vénlafaxlni þarf að minnka um 50% í blóöskilunarsjúklingum. Ekki má gefa venlafaxln fyrr en blóöskilun er lokið. Við meðal alvarlega skerðingu á lifrarstarfsemi ætti að minnka skammtinn um 50%. Ef um alvarlega skerðingu á lifrarstarfsemi er að ræ<
3 reynast nauðsynlegt að minnka skammtinn enn meir. í slíkum tilvikum kann að vera nauðsynlegt að gefa Efexor töflur. Skammtar til að koma I veg fyrir bakslag eða endurtekið þunglyndi eru venjulega þeir sömu og notaðir eru við upphaflegu meðferðina. Hafa skal reglulegt eftirlit m<
ium til að hægt sé að meta árangur af langtímameðferð. Lyfiö er ekki ætlað bömum yngri en 18 ára. Ekki er mælt með neinum skammtaaölögunum venlafaxins vegna aldurs. Efexor depot foröahylki inniheldur kúlur, sem losa lyfiö hægt út I meltingarfærin. Óuppleysanlegur hluti þessa
kilst út og getur sést I hægðum. Eftirlit með lyfjagjöf og skömmtum: Meðferö ætti að halda áfram i a.m.k. þrjá mánuði (yfirleitt I sex mánuði) eftir að bata er náö. Þegar ætlunin er að hætta meðferð meö Efexor Depot ætti að minnka skammt sjúklings smám saman I a.m.k. tvær vikur
xln hefur verið notað I meira en 6 vikur að viðhafðri aðgát vegna hættu á bakslagi. Timinn sem þarf til að minnka skammtinn getur verið háður skammtinum, lengd meðferðar og ástandi sjúklings. Haft skal samband við sérfræðing ef enginn bati hefur náðst eftir eins mánaðar meðfei
dingar: Brátt hjartadrep, bráður sjúkdómur I heilaæðum og ómeðhöndlaður háþrýstingur. Samtlmis meöferð með mónóamínoxlðasahemlum. Ofnæmi fyrir venlafaxíni eða einhverjum hjálparefnanna. Sérstök varnaðarorö og varúðarreglur við notkun: Aldraðir (>65 ára). Sjúklingar m<
í sjúkdóm í hjarta-æðakerfi eða heilaæðum, þ.m.t. meðhöndlaður háþrýstingur. Skert nýma- og/eða lifrarstarfsemi. Krampa getur orðiö vart við venlafaxín meðferð, nota ætti venlafaxin með varúð hjá sjúklingum með sögu um krampa.Þegar er skipt frá mónóamlnoxiðasahemli til venlafaxli
ra minnst 14 daga meðferöarhlé. Ef breytt er meðferð frá venlafaxlni til mónóamlnoxíðasahemils er mælt með 7 daga meðferðarhléi. Gera veröur ráð fyrir hættu á sjálfsvígi hjá öllum sjúklingum sem haldnir eru þunglyndi og ávisa ætti minnsta skammti I upphafi til að draga úr hættu
mtun. Hætta á sjálfsvígi fylgir þunglyndi og kann að vera fyrir hendi þar til verulegur bati hefur náðst. Venlafaxln kann hjá sumum sjúklingum að valda hækkuðum blóðþrýstingi (hlébilsþrýstingur hækkar um 10-30 mmHg). Mælt er með þvi að viðkomandi læknir fylgist með blóðþrýstingi v
íeimsókn sjúklings. Hjá öldruðum og sjúklingum með þekktan hjarta- og æðasjúkdóm ætti að fylgjast með blóðþrýstingi á hálfsmánaðar fresti í 4-6 vikur og eftir þaö við hverja heimsókn til viðkomandi læknis. Sjúklinga I langtímameðferð ætti að fræða um mikilvægi góörar tannhiröu vegi
5 þurrkur i munni kann að valda aukinni hættu á tannskemmdum. Ekki hefur fengist reynsla af meðferð sjúklinga með geöklofa. Áhrif venlafaxíns á tvískauta þunglyndi (bipolar depression) hafa ekki verið könnuð. Hjá sjúklingum með geöhvarfasýki getur orðið þróun til oflætisfasa. Sjúkling
gaveiki þarfnast viöeigandi flogaveikilyfja á meðan á meöferö stendur. Ekki hefur fengist kllnlsk reynsla hjá börnum. Lækkun natrlums I blóði og/eða óeðlileg seyting þvagtemprandi hormóns (Syndrome of Inappropriate Antidiuretic hormone (SIADH)) hefur stöku sinnum sést við meðfe
iðlægöarlyfjum, m.a. serótónínupptökuhemlum, oftast hjá öldruðum og sjúklingum sem eru á þvagræsilyfjum. Upp hafa komið örfá tilvik með lækkun natríum I blóði af völdum Efexors, yfirleitt hjá öldruðum, sem hefur leitt til þess að hætt var við að gefa lyfiö. Aukin hjartsláttartlðni get
ýrir, sérstaklega við töku hærri skammta. Varúðar ætti að gæta I sjúklingum þar sem undirliggjandi sjúkdómar gætu versnaö vegna aukins hjartsláttar. Ljósopsstæring getur komiö fyrir I tengslum við venlafaxín. Mælt er með að sjúklingar með hækkaðan augnþrýsting eða sjúklingar m<
i þrönghornsgláku séu undir sérstöku eftirliti. Hættan á húð- og slimhúðarblæðingum getur aukist hjá sjúklingum sem taka venlafaxín. Nota ætti venlafaxln með varúð hjá sjúklingum sem eiga til að fá blæöingar á þessum stöðum. öryggi og virkni venlafaxln meðferðar samhliða megrunarly
jr ekki verið könnuð. Ekki er mælt með samhliða töku venlafaxíns hýdróklóriös og megrunarlyfja. Venlafaxin er ekki ætlaö sem megrunarlyf, hvorki eitt og sér, né samtlmis töku annarra efna. i klínískri rannsókn þar sem venlafaxín var borið saman við lyfleysu, sást aukning á kólesteró
sm skipti máli hjá 5,3% sjúklinga sem fengu venlafaxín en 0,0% sjúklinga sem fengu lyfleysu í a.m.k. 3 mánuði. ihuga ætti að mæla kólesteról I blóði við langtimameöferö. I kllniskri rannsókn hjá bömum, var aukning I skráningu á neikvæöum hugsunum og, sérstaklega þar sem um alvarle
ídi var að ræða, aukning á sjálfsmorðstengdum atvikum eins og sjálfsmorðshugsunum og sjálfskaða. Milliverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir: Engar milliverkanir hafa komið fram hjá heilbrigðum sjálfboðaliöum eftir einfaldan skammt af litíum, diazepami og etanóli á meöan á meðfe
' með venlafaxíni. Rannsóknir benda til þess að venlafaxín umbrotni i O-desmetýlvenlafaxln af völdum Isóenslmsins CYP2D6 og í N-desmetýlvenlafaxín af völdum Isóenslmsins CYP3A3/4. Vænta má eftirtalinna milliverkana þótt þær hafi ekki verið rannsakaðar sérstaklega in vivo. Samtirr
5 með lyfjum, sem hamla CYP2D6, gæti valdiö aukinni uppsöfnun venlafaxlns svipað því og búast má við I einstaklingi meö hæg umbrot debrisoklns. Aðgát skal höfð þegar Efexor er gefið ásamt lyfjum svo sem klnidíni, paroxetini (sjá fleiri dæmi I þessum kafla). Þar eð venlafaxín ga
jr umbrotum annarra lyfja sem CYP2D6 umbrýtur ætti að gæta varúðar við notkun venlafaxlns ásamt sllkum lyfjum þar eð blóðþéttni þeirra gæti aukist. Búast má við mikilli uppsöfnun venlafaxins ef einstaklingi með hæg umbrot CYP2D6 er gefinn CYP3A3/4 hemill á sama tíma. Þvl skyl
arúðar við notkun Efexors samfara lyfjum sem hamla gegn CYP3A3/4 t.d. ketókónasóli. Segavarnaráhrif warfarins geta aukist hjá sjúklingum við það að taka venlafaxln samtlmis. Rannsókn á lyfhrifum meö gjöf halóperidóls hefur sýnt eftirfarandi niðurstöður fyrir halóperidól: 42% minnki
irútskilnaöi við inntöku (oral clearance), 70% aukning á AUC og 88% aukning á C"«x en engin breyting á helmingunartlma. Sýnt hefur verið fram á að címetidln kemur I veg fyrir umbrot venlafaxíns við fyrstu umferð I lifur við stöðugt ástand; clmetidín hefur aftur á móti engin áhrif á lyfh
lethylvenlafaxíns. Talið er að heildarlyfhrif venlafaxlns og O-desmethylvenlafaxíns aukist aðeins I flestum sjúklingum. I öldruðum og I sjúklingum með skerta lifrarstarfsemi getur verið að þessi milliverkun sé greinilegri. Byggt á þekkingu á virkni venlafaxlns og möguleika á serótónin heilkem
l með varúð þegar venlafaxíner gefiö samtlmis öðrum lyfjum sem gætu haft áhrif á serótónin boðefnakerfið, svo sem triptan.og sértækir serótónln endurupptöku blokkarar. Meðganga og brjóstagjöf: Meöganga: Takmörkuð klínísk reynsla hefur fengist af þvi að gefa vanfærum konum lyfi
•knir á dýrum hafa leitt I Ijós minnkaða þyngd og stærð fóstra og lakari lifsmöguleika, liklega vegna eiturvirkni á móður. Þar til frekari reynsla hefur fengist af Efexor ætti ekki að gefa það á meðgöngutíma nema að vandlega athuguöu máli. Ef venlafaxin er gefið fram að fæðingu eða skömn
Singu, getur nýburinn orðið fyrir fráhvarfseinkennum. Brjóstagjöf: Venlafaxln og O-desmethylvenlafaxin skiljast út I móðunnjólk; því ætti að taka ákvörðun um það hvort halda skuli brjóstagjöf áfram eða hætta töku venlafaxins. Áhrif á hæfni til aksturs og notkunar véla: Venlafaxln hafði el-
skynhreyfi, vitræna eða geðræna hegöun I hraustum sjálfboðaliðum. Samt sem áður er hugsanlegt að meöferö með Efexor Depot kunni að hægja á viöbrögöum sumra sjúklinga. Þetta ætti að hafa I huga við aðstæður sem krefjast sérstakrar árvekni, t.d. við akstur. Aukaverkanir: Algeng
I): Almennar: Þróttleysi, lystarleysi, höfuðverkur, kviðverkir, þyngdarminrtkun eða þyngdaraukning, svitaköst, eymasuð, svimi, svefnhöfgi, skjálfti, geispar. Blóðrás: Háþrýstingur, hraðtaktur, æðavíkkun, hjartsláttarónot. Miðtaugakerfi: Æsingur, rugl, martröð, minnkuð kynhvöt, svefnley:
íúðskyn, kvíði, aukinn vöðvasamdráttur, taugaóstyrkur. Meltingafæri: Ógleði, uppköst, minnkuð matarlyst, niðurgangur, hægðatregða, meltingartruflun, munnþurrkur. Efnaskipti: Hækkun á kólesteróli I blóði (sérstaklega við langvarandi notkun og hugsanlega I stórum skömmtum). Húð: S\
ið talinn nætursviti). Þvag- og kynfæri: Áhrif á sáölát/fullnægingu, getuleysi, minnkuð þvaglát (aðallega erfiöleikar við losun (mostly hesitancy)). Augu: Sjónstillingartruflun, Ijósopsstæring, sjóntruflanir. Sjaldgæfar (>1/1000, <1/100) Almennar: Bjúgur. Blóð: Flekkblæöing, blæðingar I slimhú
i: Lágþrýstingur, réttstöðuþrýstingsfall, hraðtaktur. Miðtaugakerfi: Slen, ósamhæfðar hreyfingar, ofhreyfni, ofskynjanir, geðhæð, sljóleiki, vöðvakippir. Meltingarfæri: Bólga I vélinda, magabólga, tannholdsbólga, bragðbreytingar, tannagnístur. Húð: Hárlos, útbrot, ofsakláði, aukið Ijósnæn
ækkuð lifrarenslm I blóöi, blóðnatriumlækkun. öndunarfæri: Astmi. Kyn-og þvagfæri: Óeðlileg fullnæging (konur), miklartíðablæðingar, þvagteppa. Augu: Tárubólga. Mjög sjaldgæfar (<1/1000) Almennar: Hálfdvali (stupor) Blóð: Lenging á blæðingartíma, blóðflagnafæð. Blóörás: Breyting
rafriti (T-bylgja, S-T hluti, gátta-sleglarof af gráðu I). Miðtaugakerfi: Krampar, einkenni um utanstrýtukvilla (Parkinsonlik einkenni), persónuleikatruflun, illkynja sefunarheilkenni (NMS), serótlnvirkt heilkenni (Serotonergic Syndrome). Lifur: Lifrarbólga, óeðlileg seyting þvagtemprandi hormói
I). Koma örsjaldan fyrir (<1/10 000) Almennar: Ofnæmislost Blóðrás: OT lenging, sleglatif, sleglahraðsláttur (þar með talið torsade de pointes). Húð: Regnbogaroðasótt, Steven Johnson heilkenni. Einstök tilvik eftirfarandi aukaverkana hefur verið tilkynnt um: blóðmein (þar með tal
ahrap, vanmyndunarblóðleysi, hlutleysiskyrningafæö og blóðfrumnafæð), geöæsing, æði og fjölgun eósínófíla I lungum, brisbólga, niðurgangur, kláði, aukning I prólaktin, rákvöðvasundrun, eyrnasuö, utanstrýtu einkenni (þar með taliö trufluð vöðvaspenna og hreyfingatregða) og slðkom
Jgða. Tilkynnt hefur verið um eftirfarandi einkenni þegar meöferð hefur verið hætt skyndilega: ólmhugur, kvíði, geðæsingur, taugaóstyrkur, rugl, svefnleysi og aðrar svefntruflanir, þreyta, svefnhöfgi, tilfinningaglöp, krampi, sundl, svimi, höfuðverkur, eymasuð, sviti, munnþurrkur, megru
ngur, ógleði og uppköst. Meiri hluti þeirra verkana sem koma fram þegar meðferð er hætt eru vægar og ganga til baka án meðferöar. I þunglyndi er ávallt erfitt að greina á milli raunverulegra aukaverkana lyfja og einkenna um geölægð. Aukaverkanimar ógleði og uppköst tengja
tastærð; stærri upphafsskammtar valda aukinni tlðni af ógleði. Styrkur og tíðni þessarar aukaverkunar minnka yfirleitt við áframhaldandi meðferð. i klfnlskum rannsóknum á bömum og unglingum (6-17 ára) sáust almennt sömu aukaverkanir af venlafaxíni og hjá fullorönum. Þó sást auknir
ngu á neikvæðum hugsunum og, sérstaklega þar sem um alvarlegt þunglyndi var að ræða, aukning á sjálfsmorðstengdum atvikum eins og sjálfsmorðshugsunum og sjálfskaöa. Ofskömmtun: Eftir markaössetningu hefur aðallega verið tilkynnt um ofskömmtun venlafaxlns I tengslun v
ia notkun alkóhóls og/eða annarra lyfa. Eiturvirkni: Fullvaxnir einstaklingar hafa tekiö inn allt að 6,75 g og orðið fyrir meðalsvæsnum eitrunaráhrifum. Einkenni: Bæling miðtaugakerfisins, krampar, andkólinvirk einkenni. Hraðtaktur (gúls og slegils), hægataktur, lækkaður blóðþrýstingi
]ar á hjartaafriti, ST/T-breytingar, lenging QT-bils, lenging QRS-bils. Meðferð: Tryggja að öndunarvegur sé vel opinn, fylgjast með hjartarafriti; lyfjakol; magaskolun kemur til greina. Þegar hætta er á ásvelgingu er ekki mælt með að uppköstum sé komið af stað. Ráöstafanir sem beinast;
lum. Ólíklegt er aö þvinguö þvaglát, skilun, hreinsun blóðs meö aðsogi og blóðskipti kom að gagni. Engin þekkt mótefni eru fyrir venlafaxini. Sérlyfjaskrártexti 26. júlí 2004. Hámarksútsöluverö apótka meö vsk. skv. Lyfjaveröskrá 1. mars 2005; Efexor Depotforðahylki 75 mg: 28stk 4.31
tk. 12.377 kr., 100stk 12.916 kr., Efexor Depot 150 mg: 28stk 7.650 kr., 98stk 22.129 kr., 100stk 22.496 kr.
Wyeth (A Austurbakki