Bænavikan - 07.12.1940, Síða 32

- 30 -
starfið. í “þessu landi var óvinurinn sjálfsagt alveg stað-
ráðinn í að stöðYa starf okkar. -Mánnlega séð Yar útlitið eins
ískyggilegt og unnt. var- . Það Yar engu líkara en að nú /æri
úti um allt starf á þiessu SYæði, En sá Guð , sem forðum
opnaði leið handa söfnuði sínum gegn■um hafið, hefur iíka
heyrt bænir barna sinna og hjálpað þeim, sem ofsóttir iroru.
Þeir stjórnarherrar, sem staðráðnir voru í að eyðileggja
starf Guðs og söfnuð hafa nú miss-t völd sín í þeSsú landi.
Sumir þeirra eru dánir. 0g þegar jpessar línur er'u' skrifaðar,
hafa öll samkomuhús okkar á. þessu svæði ve'rið opnuð. 'TÍund
og gjafir streyma ríkulegar inn en nokkru sinni áður.
Prédikarar, bóksalar og safnáðarméðlimir 'erti teknir aftur fil
starfa fyrir Drottin, og fjölda' margir nýir .safnaðarmeðlimir
koma með. Að vísu er enn þá ulrt erfiðleika að ræða. En fólk
okkar lofar Guð með auðmjúkum óg- þakklátum. hjörtum fyrir
kærleika hans og frelsun, Þessi. reynsla hefur fært mörgum
kjark og trú
Þegar við athugum.hvað. G-uð hefur gert fyrir söfnuð sinn
niður í gegn um aldirnar, og sérstaklega fyrir okkur, hljót-
úm við að taka undir með- sálmaskáldinu: "Þeir skulu þakka
Guði miskunn hans og dásem'darverk hans við mannanha börn... „ „
Þakkið Drottni, því að hann er góður, því að mislrunn hans
varir að eilífu. Svo skulu hinir: endurleystu Drottins segja,
þeir, er hann hefur leyst úr nauðum,"
Hin allra stærsta frelsun^ - Það 'er mikið gott, að Guð hefur
. ■■ frelsað oss frá yf irvofandi eyði-
leggingu, en við þurfum allt a.f að hafa í huga hina dásamleg-
ustu frelsun, sem nokkur maður eða kona getur reynt, og það
er frelsun frá synd. Syndin er hræði.legur harðstjóri, og
enginn mannlgeur máttur getur nokkru sinni frelsað frá henni.
HÚn heldur manni eins fast og dauðinn. Og í þessum þrældómi
er maður alveg hjálparvana., Hin mesta þrautseigja og árejinsla
frá mannsins hálfu getur aldrei. sigrað syndina, Nema því
að eins, að maðurinntaki. á'.móti krafti, sem-ekki er frá hon-
um sjálfum, hlýtur hann að-glatast,
Sumir virðast trúa því, að allt, sem syndarinn þurfi, sé
fyrirgefning, En-þetta er misskilningur- Að sönnu verður
syndarinn að fé fyrirgefningu til þess að hann geti frelsast,
en það þarf meira. Syndarinn verður líka að losna undan
valdi syndarinnar. Og fái hann ekki þessa hjálp. verður hann