Úrval - 01.04.1966, Qupperneq 24

22
ÚRVAL
alls konar veðri. Við slíkar æfingar
notar hann alls ekki fleina né önn-
ur hjálpartæki. Hann grípur dauða-
haldi um minnstu örður og sprung-
ur og þrýstir sér að hamraveggn-
uro með vöðvamiklum fótleggjum
sínum. Hann klifrar liðugt sem kött-
ur og svo lipurlega, að þetta virð-
ist allt ósköp auðvelt.
Þegar að raunverulegri fjall-
göngu kemur svo, er Bonatti full-
komlega undir hana búinn, ekki að-
eins líkamlega heldur einnig and-
lega. „Þegar ég var að búa mig
undir fjallgönguna upp Matter-
horn, lifði ég líkt og einsetumaður,
er hefur fengið guðlega köllun,“
skrifaði hann síðar. „í draumum
mínum sá ég fegurra Matterhorn,
Matterhorn, sem var þrungið meira
lífi og virtist bjóða mig velkom-
inn.“
Er Bonatti hélt niður Matterhorn
eftir hina sögulegu fjallgöngu sína
(hann fór þá hina auðveldari suð-
urleið), sveimuðu flugvélar uppi
yfir höfði hans og steyptu sér hon-
um til heiðurs. Þegar hann komst
að lokum niður til Zermatt, var
hann boðinn velkominn með lúðra-
blæstri og flugeldum eins og sann-
ur sigurvegari. Og heillaóskir bár-
ust honum hvaðanæfa að úr heim-
inum.
Skömmu síðar sæmdi Saragat,
forseti Ítalíu, hann heiðursmerki
úr gulli, sem slegið hafði verið hon-
um til heiðurs. Því fylgdi ávarp,
sem hafði slík áhrif á Bonatti, að
hann gat ekki tára bundizt. Það
hljóðaði svo: „Walter Bonatti hefur
orðið tákn um yfirburði manns-
andans yfir efniskennda hluti.“
>iA
•Johnny kom heim eftir fyrsta skóladaginn og tilkynnti foreldrum
sinum sárgramur, að Paul hefði tekið blýantinn hans Foreldrar hans
hugguðu hann og sendu hann af stað næsta dag með nýjan blýant.
Og sama sagan endurtók sig. Paul tók líka þennan blýant. Og þriðja
daginn tók Paul svo þriðja hlýantinn. Þá var nóg komið. Faðir Johnny
fór til þess að hitta föður Pauls eftir kvöldmat og ræða málið. „Það
er alls ekki vegna blýantanna sjálfra,“ sagði hann reiðilega, „heldur
er hér bara um meginreglu að ræða. Ég get hvort sem er tekið eins
mikið og ég vii af blýöntum á skrifstofunni." G.J.D.
RAFTÆKIN, HJÁLPARHELLA HÚSMÓÐURINNAR
Kerlingin hans Jóns var alltaf að kvarta um, að hún hefði allt of
mikið að gera og enginn hjálpaði henni með eitt eða neitt. Hann keypti
henni því rafmagnsþvottavél, rafmagnsþurrkvél, rafmagnsbónvél og
rafmagnsuppþvottavél.
En þá upphófst nýr söngur: „En nú er orðið svo þröngt hérna, að
ég hef engan stað til þess að setjast á og hvíla mig stundarkorn!“
Jón keypti henni því auðvitað rafmagnsstól.