Úrval - 01.04.1966, Qupperneq 61

KAPPHLA UPIÐ MIKLA
59
orð, er hann minnist þessa tíma:
„Sumarið 1964 vorum við aðeins
gagnteknir af einni hugsun. Tækist
okkur að ljúka byggingu varnar-
garðsins í tæka tíð“?
Þeim tókst það. Hinir árlegu haust-
vatnavextir Nílar hófust fyrr það
ár vegna óvenjulega mikillar sum-
arúrkomu. En vinnuhraðinn var
aukinn með því að flytja að fleiri
verkamenn. Þegar vatnsflaumur Níl-
ar virtist vera að sigra, þá opnuðu
eftir’itsmennirnir við Aswanstífl-
una flóðgáttirnar og hleyptu fram
óvenjulega miklu magni af vatni.
Þeir héldu þessu áfram í heila viku.
Þeir urðu að sýna geysilega ná-
kvæmni, því að þetta var hættu-
legur leikur. Hleyptu þeir of miklu
vatni í gegnum stífluna niður í
neðri Nílardalinn, mundi slíkt valda
flóðum og tjóni þar niður frá. En
væri vatnsmagn það of lítið, sem
þeir hleyptu í gegn, mundi slíkt
stofna vamargarðinum og muster-
unum við Abu Simbel í hættu.
í lok ágúst var kapphlaupinu lok-
ið. Sigur hafði unnizt, en þó með
naumindum. Hinum árlega aðal-
vatnavextí Nílar var nú lokið að
þessu sinni, og vantsyfirborð Nílar
var nú tæpum metra frá brún varn-
argarðsins við musterin í Abu Sim-
bel. Starfsmennirnir við byggingu
varnargarðsins skáluðu í bjór og
köstuðu mæðinni, en samt aðeins
örskamma stund. Nú var varnar-
garðinum lokið, og' því mundu must-
erin losna við ágang vatnsins næstu
24 mánuðina, en þó þurfti hjálp
nokkurra dæla til þess, að svo mætti
verða. En fresturinn til fram-
kvæmda áætlunarinnar um að flytja
musterin ofar upp í hlíðina var ná-
kvæmlega jafniangur eða 24 mán-
uðir. Einhvern tíma síðla sumars
árið 1966 mun vatnið rísa upp yfir
brún varnargarðsins og fossa inn
fyrir hann og færa þar allt í kaf,
þar til fótstallur iíkneskjanna verð-
ur á 50 feta dýpi.
Því stendur hið æðisgengna kapp-
hlaup enn yfir, og vart má á milli
sjá, hvor keppandinn er sigurvæn-
legri. Þeir, sem að þessu vinna, á-
líta, að þeir muni sigra, ef ekki
verður um neinar meiri háttar taf-
ir að ræða. (í fyrra tafði hafnar-
verkfall afhendingu á jarðýtum,
sem mikil þörf var fyrir). „Við höf-
um ekki efni á að glata einni mín-
útu“, sagði einn verkfræðingur við
mig.
Verkið gengur seint, vegna þess
að ekki er hægt að nota sumar al-
gengar aðferðir og verkfæri að
þessu sinni. Það má t.d. alls ekki
nota sprengiefni og ekki heldur vatn
við borun og sögun steinsins. Vatnið
getur leyst upp hinn mjúka stein
musteranna, jafnvel þótt um mjög