Úrval - 01.04.1966, Síða 78

76
ÚRVAL
voru þar með foi'eldrum sínum,
rosknum hjónum.
Golbov varð hugsað til fjölskyldu
sinnar. í umsátri Þjóðverja um Len-
ingrad höfðu foreldrar hans, sem
voru aðframkomin af hungri, reynt
að búa til súpu úr einhvers konar
vélarolíu. Olían hafði drepið þau
bæði. Einn bróðir hans hafði ver-
ið drepinn á fyrstu dögum stríðs-
ins. Þýzkir stormsveitarmenn höfðu
náð öðrum bróður hans, sem var
foringi í hópi einum í mótspyrnu-
hreyfingunni. Þeir höfðu bundið
hann við staur og brennt hann lif-
andi. Golbov fannst, að stúlkan
þarna á legubekknum hefði átt ó-
sköp rólegan dauðdaga.
Hann saup gúlsopa, gekk síðan
að legubekknum og tók dauðu stúlk-
una upp. Hann gekk að lokuðum
glugganum. Það kvað við hlátur að
baki honum, þegar ljósakrónan í
borðstofunni skall í gólfið með
geysilegum hávaða og mölbrotnaði.
Golbov braut líka mikið af gleri,
þegar hann kastaði líki látnu stúlk-
unnar á stærstu rúðuna.
Ilugarástand.
Nú varð furðuleg gerbreyting á
viðhorfi Berlínarbúa gagnvart
brezku og amerísku liðsveitunum.
Áður höfðu þeir næstum daglega
skekið krappta hnefana að sprengju-
flugvélum þeirra, þegar þær flugu
yfir borgina. En nú voru þeir farn-
ir að tala um hina vestrænu Banda-
menn sem „bjargvætti". Margir
bældu niður ótta sinn með því að
hlusta á útvarpsfréttir brezka út-
varpsins og fylgjast nákvæmlega
með gangi orrustanna, sem nú voru
háðar á vesturvígstöðvunum, þar
sem varnir Þjóðverja voru nú óðum
að molna niður. Það var líkast því
sem þeir væru að fylgjast með fram-
sókn sigursæls þýzks hers, sem
geystist fram Berlín til hjálpar.
Margarete Schwarz endurskoðandi
fylgdist vandlega með framsókn
Breta og Bandaríkjamanna yfir vest-
urhluta Þýzkalands og merkti stöð-
una inn á kortið sitt á milli þess
sem hún leitaði sér hælis undan
sprengjuárásum þeirra. Og hún fyllt-
ist vaxandi gleði við hverja þá mílu,
sem þeir sóttu fram.
Maria Köckler, sem bjó í Char-
lottenburg, neitaði að trúa því, að
Bretar og Bandaríkjamenn mundu
láta Berlín falla í hendur Rússa.
Þessi gráhærða, hálffimmtuga hús-
móðir sagði við kunningja sína: „Ég
er reiðubúin að fara út og berjast
gegn Rússunum til þess að takast
megi að tefja framsókn þeirra, svo
að „Amiarnir“ komist hingað á und-
an þeim“.
Aðrir vonuðu hið bezta, en voru
viðbúnir hinu versta. Hin rólynda
Pia van Hoeven komst að þeirri
niðurstöðu ásamt hjónunum Rubi
og Eberhard Borgmann, að það
þyrfti blátt áfram kraftaverk til
þess að hindra það, að Rússar yrðu
á undan til Berlínar. Þau tóku því
fegins hendi boði Heinrichs Schelle
vinar þeirra um að slást í hópinn
með honum og fjölskyldu hans, þeg-
ar orrustan um borgina hæfist. Sch-
elle stjórnaði Gruban-Souchay,
frægri vínverzlun og veitingahúsi,
og hann hafði breytt einum af kjöll-
urum veitingahússins í ágætt byrgi,
þar sem hann ætlaði að hreiðra um