Úrval - 01.04.1966, Qupperneq 95

SÍÐASTA ORRUSTAN
93
ar. Eftir að Foringinn hafði heila
kvöldstund rannsakað kort þetta og
meðfylgjandi plögg, sem geymd
voru í rauðri möppu, merkti hann
skjölin sem „Alger ríkisleyndarmál“.
Með plöggum þessum fylgdi 70
blaðsíðna skýrsla og bréf, undirrit-
að af Sir Francis de Guingand hers-
höfðingja, æðsta aðstoðarmanni
Montgomery. Og utan á möppunni
gat að líta hinn ógnvænlega titil
„Áætlunin Sólmyrkvi" (Operation
Eclipse). Og við bakhlið möppunnar
voru heft tvö kort, sem draga mátti
í sundur. Þau voru 18 sinnum 20
þumlungar að stærð. Breið landa-
mæri voru dregin yfir kortið og það
á fleiri en einum stað. Hinir ýmsu
hlutar Þýzkalands voru merktir
þumlungsháum upphafsstöfum.
Norður- og norðvesturhéruðin báru
stafina U.K. (Stóra Bretland), suð-
urhéruðin stafina U.S.A. (Bandarík-
in) og hinn hluti Þýzkalands staf-
'ina U.S.S.R. (Sovétríkin). Berlín
var langt inni á Sovétsvæðinu, en
henni var einnig skipt á milli hinna
„Þriggja Stóru“.
Plögg þessi voru rothögg á síð-
ustu vonir Þýzkalands. Hitler og
ráðgjafar hans höfðu búizt við því,
að samvinnu Vesturveldanna og
Rússa tæki að hnigna stórum, strax
og Rauði herinn færi yfir landa-
mæri Þýzkalands. Þeir álitu, að
Vesturveldin mundu vissulega ekki
leyfa Sovétríkjunum að ráða yfir
Mið-Evrópu. En þegar þeir höfðu
skoðað plögg þessi vandlega, þá
gerðu þeir sér grein fyrir því, að
plöggin bentu greinilega til, að sam-
vinna allra þessara Bandamanna
væri enn í bezta gengi, og hin opin-
bera yfirlýsing frá Yaltaráðstefn-
unni staðfesti þá staðreynd.
Plögg þessi lögðu ákveðna áherzlu
á skilyrðislausa uppgjöf Þjóðverja,
og sú staðreynd var jafnvel enn al-
varlegri. Slíkt var nefnt æ ofan í
æ í plöggum þessum. Þjóðverjar
höfðu verið vissir um, að „skilyrð-
islaus uppgjöf“ væri bara áróður
ætlaður til þess að stappa stálinu
í óvinaþjóðir Þýzkalands. Nú vissu
þeir, að sér var alls ekki um áróð-
ur að ræða. Fyrirætlanir Banda-
manna gáfu alls engin fyrirheit um
nokkra von, nokkra framtíð Þýzka-
landi til handa. Jodl fannst þetta
þýða, að það væri því ekki um
annað að gera fyrir Þýzkaland en að
berjast þar til yfir lyki.
Skyggnzt inn í framtíðina.
Ein af hinum miklu goðsögnum,
sem skapazt hafa eftir stríðslok, er
sú, að það hafi verið Roosevelt for-
seti, sem réð því, hvernig hernáms-
svæðunum var skipt í Þýzkalandi.
En það er samt staðreynd, að á-
ætlun þessi var brezk að öllu leyti.
Klukkan 3 síðdegis þann 19. nóv-
ember árið 1943 var forsetinn stadd-
ur í fundarherbergi á orrustuskipinu
„U.S.S. Iowa“ á leið til hinna ná-
lægari Austurlanda til þess að sitja
ráðstefnur, sem yfirmenn herafla
Bandamanna ætluðu að halda í
Kairo og Teheran. Hann var um-
kringdur hópi aðstoðarmanna sinna
og ráðgjafa. Það var auðséð á hon-
um, að honum mislíkaði eitthvað
stórlega. Plöggin og kortin fyrir
framan hann voru kjarninn í áætl-
un, sem bar heitið „Rankináætlun-
Evrópu. í „Rankináætluninni. máli
C“ var fjallað um, hvað til bragðs