Úrval - 01.04.1966, Síða 110

108
ÚKVAL
daga, var ekki um neina verulega
bardaga að ræða. 2. bandaríska
brynvarða herdeildin hafði þotið
meira en 50 mílna vegalengd með-
fram norðurmörkum Ruhrhéraðs-
ins á tæpum þrem dögum. Wheeler
Merriam ofursti var í fararbroddi
með 82. könnunarsveit sína. Þann
28. marz nam hann staðar til þess
að skýra öðrum herdeildum frá
stöðu sinni. Skriðdrekar hans biðu
á meðan beggja megin aðaljárn-
brautarlínunnar frá vestri til aust-
urs. Loftskeytamaður hans reyndi
að fá samband við aðalbækistöðv-
arnar, en þá heyrði Merriam skyndi-
lega í gufuflautu. Skyndilega birt-
ist þýzk lest á teinunum, troðfull
af hermönnum og með vagnalest í
eftirdragi, sem var full af bryn-
vörðum bifreiðum og stórum byss-
um. Hún hélt í vesturátt á milli
skriðdrekanna hans, sembiðubeggja
megin járnbrautarteinanna. Þjóð-
verjar og Bandaríkjamenn gláptu
hverjir á aðra furðu lostnir. Engu
skoti var hleypt af.
Merriam greip símatækið. Og að
nokkrum mínútum liðnum hleypti
92. stórskotaliðið, sem var statt spöl-
korn vestar, af mörgum skotum,
þannig að lestin klofnaði sundur í
tvo hluta. Hermenn úr lestinni, sem
handteknir voru, sögðu, að þeir
hefðu haldið, að óvinirnir væru enn
fyrir vestan Rín.
Framvarðarsveitir Bandamanna
sóttu oft og tíðum svo hratt fram,
að þeir óku í rauninni „út af kort-
um sínum“, þ.e. þeir urðu uppi-
skroppa með merkt kort. Hinir ráða-
góðu liðsmenn í 82. könnunarsveit-
inni voru farnir að nota flóttakort
bandaríska fiugliðsins, en þau voru
á stærð við silkivasaklút og voru
fengin í hendur áhöfnum flugvéla
í stríðinu. Þeir fullvissuðu sig svo
um stöðu sína með því einu að lesa
á þýzk vegaskilti. Arthur Hadley
liðsforingi, sem var í 2. brynvörðu
herdeildinni, notaði t.d. kort í gam-
alli Baedeker-ferðahandbók.
Liðin sóttu fram í bugðum og
sveigjum og fóru ýmist beint í gegn-
um þýzkar borgir eða fram hjá þeim.
Stundum umkringdu þeir þær og
króuðu af það þýzka herlið, sem
þar var staðsett. Sóknin var svo
glæsileg, að segja má, að hún hafi
verið sígilt dæmi um sóknartækni
brynvarðra herdeilda eins og hún
getur bezt orðið. „Enginn étur eða
sefur“, skrifaði Gerald Liebman í 5.
brynvörðu herdeildinni í bréfi, er
hann sendi. „Við gerum ekki ann-
að en að ráðast á og sækja fram,
ráðast á að nýju og sækja fram“.
Liðsmenn voru margir hverjir í
prýðisskapi, því að þeim hafði ver-
ið sagt, að þetta væri síðasta stór-
sóknin og að endanlegur ákvörðun-
arstaður væri Berlín sjálf.
Óvænt árás.
Miðvikudaginn 28. marz var gerð
loftárás á Berlín, sem kom varnar-
liði borgarinnar algerlega á óvart.
Skömmu fyrir kl. 11 f.h. birtust
fyrstu flugvélarnar. Og þær komu
nú úr austri. Loftvarnabyssurnar
tóku til óspilltra málanna um ger-
valla borgina og loftvarnaflauturn-
ar ýlfruðu. Þessar flugvélar voru
ekki bandarískar. Bandarísku loft-
árásirnar byrjuðu venjulega klukk-
an 9 f.h. og hófust svo aftur ummiðj-