Úrval - 01.01.1971, Blaðsíða 21

19
ÞJÓFARNIR, SEM STELA FORTÍÐ EVRÓPU
Tyrklandi til Sviss. Þegar hlutun-
um hefur einu sinni verið smyglað
út úr heimalandi sínu, verður verzl-
un með þá skyndilega lögleg og
virðingarverð. Hlutirnir eru sýndir
opinberlega og keyptir fyrir opnum
tjöldum af þekktum söfnum eða
söfnurum.
Smygl er auðvelt, þegar hlutirn-
ir eru svo litlir að þá má hafa í
ferðatöskum. Á hverjum degi fara
þúsundir ítalskra verkamanna og
ferðamanna yfir landamæri Sviss
og Ítalíu, og það er útilokað að
leita í öllum töskum þeirra. Fyrir
nokkru stöðvuðu tyrkneskir toll-
verðir þýzkan „ferðamann“ og
fundu í farangursgeymslunni í bíl
hans fjölda lítilla fornminja. Toll-
vörðunum fannst eitthvað bogið
við þennan ferðalang, þar sem
þetta var tuttugasta ferð hans til
Tyrklands á einu ári.
Þegar smygla skal stórum hlut-
um, vandast málið. Þá þarf að sýna
mikla hugvitssemi, og það er sann-
arlega gért. Stórar fornminjar
hverfa úr landi í vöruflutningabíl-
um, sem hlaðnir eru margvíslegum
vörum. Þegar ítalska lögreglan
stöðvaði eitt sinn stóran vöruflutn-
ingabíl, fann hún fjölda af leir-
kerjum úr gröfum Etrúskanna
gömlu, sem falin voru innan í
mörgum sekkjum af vefnaðarvöru.
Þá eru bátar einnig notaðir við
smyglið. Þar sem þúsundir
skemmtibáta og snekkja sigla fram
og aftur um Miðjarðarhafið á sumr-
in, er auðvelt fyrir einn og einn
bát að sigla óséður einhvers staðar
upp í landssteina, taka nokkrar
fornminjar og sigla burtu í nátt-
Listaverkasali greiddi tugi milljóna
fyrir þetta brot úr veggmynd, sem
taliö er 2000 ára gamalt.
myrkrinu, án þess að nokkur gefi
því gaum. Eitt sinn setti járnbraut-
arstarfsmaður nokkur styttu í fullri
líkamsstærð upp í rúm í tómum
svefnvagni í járnbrautarlest, sem
fer á milli margra landa, bjó um
hana, og komst úr landi með stytt-
una án þess að tollverðir yrðu þess
varir.
En sagan er ekki öll sögð, því
menn finna upp á ýmsum fleiri
hugvitsömum aðferðum til að
smygla fornminjum milli landa.
Eitt sinn heimsótti erlendur pró-
fessor ftalíu og keypti ólöglega
mjög fornan vasa. En hvernig átti
hann að koma vasanum úr landi?
Nú voru góð ráð" dýr. En honum
datt snjallræði í hug. Hann kúf-
fyllti vasann af frægu ítölsku
súkkulaði, batt fallegan rauðan
borða um hálsinn á vasanum og
hélt svo bara á honum undir hend-
inni í gegnum ítölsku tollgæzluna.
En hjartað því næst stöðvaðist í