Úrval - 01.01.1971, Blaðsíða 125

Úrval - 01.01.1971, Blaðsíða 125
HVAÐ GERIST ÞEGAR MAÐUR DEYR 123 efnislegum formum, en ofan og handan þeirra taeggja er hugurinn sem er varanlegur. Shaw Desmond, félagsfræðingur, leikritaskáld og rithöfundur: Dauðinn er í mínum augum eitt af mörgum hliðum á veginum til nýrra lífa — og það eru lítil og vingjarnleg hlið. Hann er hin eilífa framvinda frá lægri til hærri sveiflutíðni, þannig að bæði hér á jörðu og í heimum andans nálgumst við stöðugt það sem mennirnir nefna ,,guð“ — vegna þess að þeir eiga ekkert annað orð yfir það sem ekki er hægt að segja með orðum. Dauðinn er ekki einungis hluti af lífinu, heldur kjarni þess.. í æðsta skilningi eru líf og dauði eitt og hið sama. Enginn maður getur dá- ið — og vissulega engin kona — því að sé maðurinn heili lífsins, þá er konan sál þess. En í fyllingu tímaleysisins, munu maður og kona verða eitt — því að þau tvö eru eins og lífið og dauðinn aðeins tvær hliðar á sömu heild. Óttinn er hinn eini dauði. Hann er dauðinn í lífinu. Það er til að sigrast á óttanum og ryðja braut- ina til vizkunnar og þess kærleika sem er vizka, að við snúum aftur og aftur til þessa heims og ann- arra heima þangað til við höfum lært lexíur okkar í þeim öllum. Og lexía okkar er, að viS getum ekki dáiff. Hvort eyðing mannssálar sem eitt sinn hefur orðið til, er hugsan- legur möguleiki, veit ég ekki. Væri svo, og gæti eyðing einstaklings- eðlisins eða vitundarinnar raun- verulega átt sér stað, þá myndi sú eyðing vera hinn eini dauði. Sjálf- ur er ég þeirrar trúar, enda þótt ósannanlegt sé í okkar takmörkuðu verund, að þá er sálin sem er eilíft líf, sé eitt sinn til orðin, vari hún að eilífu þrátt fyrir allar sveiflur fram á við og aftur á bak, vegna þess að guff getur ekki dáiff — og guð og sálin eru eitt. Dauðinn er til í ótal myndum, og hver þeirra er opinberun. Til dæm- is erum við öll að mínum dómi hlutar af sálartieildum, og allar þær sálir eru sjálf okkar, en það litla brot sem lifir hvert jarðneskt líf og við greinumst frá þegar við „deyj- um“, er aðeins örsmá ögn af heild- inni. En sálarheildin er sjálf hluti af hópsál sem er æðra sjálf okkar er við finnum þegar við deyjum. Sem sé — við deyjum til að lifa. Manly Palmer Hall, heimspek- ingur og höfundur dulrænna bóka: Hvað er dauðinn? Þetta er geysi- lega víðfeðmt efni sem um hefur verið fjallað í sögu mannkynsins frá ótal sjónarhornum. Mér virðist þó, að vitrænar og vísindalegar skýrgreiningar hafi einatt næsta lítið raunhæft gildi fyrir venjulegt fólk. Dauðinn er fyrst og f remst persónuleg reynsla. Hver einstakl- ingur verður að mæta þessari reynslu, hver svo sem trú hans kann að vera, og hann verður að horfast í augu við umskiptin og af- leiðingar þeirra með því að aðhæfa sig raunveruleika sem kemur hon- um ef til vill á óvart og ef til vill ekki. Af þeim sökum álít ég æskileg-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.