Úrval - 01.01.1971, Blaðsíða 58

56
ÚRVAL
staddur í skólanum með konu sinni
og tveim ungum sonum. Fljúgandi
múrsteinar brutu í honum þrjú
rifbein, en honum tókst samt ein-
hvern veginn að koma drengjunum
sínum burt úr rústunum. Svo gróf
hann í rústunum í þrjár klukku-
stundir samfleytt í leit að konunni
sinni. Hann hjálpaði björgunar-
mönnunum til þess að bera hana
burt úr rústunum . . . látna. Hann
kraup á kné á götunni við hliðina
á líki hennar og grét. Maður einn
snart öxl hans og sagði með djúpri
hluttekningu í röddinni: „Læknir,
þér getið ekki framar gert neitt
fyrir konuna yðar. En margt fólk
hérna þarfnast hjálpar yðar.“ Gon-
zález kinkaði kolli, reis á fætur og
vann alla nóttina við að hjúkra
hinum særðu.
Stærsta sjúkrahúsið í Huarás,
sem í eru 130 sjúkrarúm, hafði
staðizt jarðskjálftann, þótt furðu-
legt megi teljast. En um miðnætti
voru 600 sjúklingar komnir þang-
að inn, og ekkert var eftir af svæf-
ingar eða deyfingarlyfjum, sára-
bindum, sótthreinsandi efnum né
neinum lyfjum. Læknar saumuðu
saman sár án deyfingar. Ung kona,
sem hafði áður verið fögur, reyndi
hvað eftir annað að kasta sér fram
úr rúminu. Hún var komin fjóra
mánuði á leið. Hún hafði festst á
milli tveggja planka í jarðskjálft,-
anum og þannig hafði hún han<?ið
í 30 feta hæð eins og í skrúfstykki
í 8 tíma samfleytt. Á þeim ógnar-
tíma hafði hún orðið vitskert.
Snemma á mánudagsmorgni bvri-
uðu sjálfboðaliðar að róta til í rúst-
um lyfjabúða í leit að lyfjum og
hjúkrunargögnum.
Bærinn Yungay, sem var um
klukkustundarakstur fyrir norðan
Huarás, taldi áður 23.000 íbúa.
Þennan sunnudag var margt fólk á
ferli í hlýju síðdegissólskininu, því
að það var markaðsdagur þar. 200
börn voru að horfa á trúða- og
dýrasýningu Evrópusirkusins. Út-
varpstæki á flestum heimilum voru
stillt á lýsingu á heimsmeistara-
keppninni í knattspyrnu í Mexíkó-
borg. Hinum megin dalsins, beint í
vestri, gnæfði hið 22.205 feta háa
Huascaránfjall, hinn jökulkrýndi
HINAR SKELFILEGU NÁTTÚRUHAMFARIR ...
57
konungur Andesfjalla Perú. Fjall-
göngumannahópar frá Nýja-Sjá-
landi, Japan og Tókkóslóvakíu voru
einmitt að þumlunga sig upp eftir
fjalli þessu og systurtindi þess, er
ber nafnið Huandoy.
Á hæð einni í norðurjaðri bæjar-
ins var Teofilo Carlos Pérez, 25
ára gamall barnaskólakennari, að
lesa í setustofu heimilis síns.
Skyndilega heyrði hann ofboðsleg-
an hávaða, líkt og hópur af þotum
flygi lágt yfir húsinu. Samtímis
mynduðust fjölmargar sprungur í
veggjunum, og þeir skulfu og hrist-
ust til. Pérez greip í hönd 12 ára
gamallar frænku sinnar, sem var
inni í stofunni sjá honum, og hróp-
aði: ,,Við skulum flýta okkur út!“
Þegar út á götuna kom, heyrðu þau
þrumur í fjarska. Og þegar hann
sneri sér við og leit upp til Huas-
caránfjalls, sá hann nokkur milljón
tonn af ís koma æðandi niður fjög-
urra mílna fjallshlíðina.
Pérez dró frænku sína með sér
um 20 metra leið, þangað til þau
voru komin efst upp á hæðina, sem
hús hans stóð á. Svo horfði hann
skelfdur á ísflóðið, er það æddi
beint í áttina til Yungay og reif
með sér lausan jarðveg og björg.
Sum björgin voru risavaxin, allt
að 30 fet í þvermál. Þau höfðu