Úrval - 01.07.1971, Blaðsíða 99

HVAÐ GERÐIST í KENT STATE?
97
undirbúnings bók þessari, varð ég
var við, að margir töluðu um „stöð-
uga grjóthxíð" og „óða, æpandi
stúdentahópa, sem umkringdu þjóð-
varðliðsmennina og réðust að þeim
úr öllum áttum.“ Svo kom fram
mjög athyglisverð ljósmynd. Hún
hafði verið tekin af Beverly K.
Knowles úr glugga á einni af efri
hæðum Prenticebyggingarinnar, ein-
mitt á því augnabliki þegar þjóð-
varðliðsmennirnir settu sig í skot-
stellingar. Hún sýnir, að það voru
engir stúdentar á allt að 200 metra
spotta á fjarlægari enda knatt-
spyrnuvallarins. Á myndinni er
enginn stúdent sýnilegur fyrir utan
girðinguna, sem liggur meðfram
endilöngum knattspyrnuvellinum. Á
svæðinu á'milli Prenticebyggingar-
innar og vallarins, þar sem sagt var,
að hefði verið geysilegur mann-
fjöldi, var autt svæði á næstum 40
metra spotta, svo kom há stálgirð-
ing og síðan bílastæði Preticebygg-
ingarinnar. Á myndinni var aðeins
hægt að telja 22 stúdenta, og voru
fimm þeirra að ganga í áttina frá
þjóðvarðliðsmönnunum með bækur
undir handleggnum.
Harold Walker, sem leggur stund
á blaðamennsku og er mjög snjall
ljósmyndari, fékkst um stund við að
taka myndir af þjóðvarðliðsmönn-
unum, og var hann þá lengst af sá
stúdent, sem var næstur þeim. Hann
segir: „Það er satt, að nokkrir stúd-
entar, kannski um tíu talsins, hlupu
inn fyrir girðinguna til þess að
kasta grjóti og drasli í þjóðvarð-
liðsmennina, en fæst af því hitti í
mark.“
En hann varð samt var við dálítið
einkennilegt. „Út undan mér hægra
megin sá ég hóp af róttækum ná-
ungum, sem voru með Che Guevara-
ennisbönd og í svörtum búningum
og veifuðu Vietcongfánum. Þeir
gættu þess alltaf mjög vel að stofna
sér ekki í hættu.“
Peter Winnen, er leggur stund á
ensku sem aðalgrein, hafði byrjað
ná mvið Kentfylkisháskólann eftir
að hafa starfað sem könnunarliðs-
maður í stórskotaliðinu í Vietnam.
Hann stóð á pallinum við Taylor-
bygginguna. Hann hefur þetta að
segja: „Þjóðvarðliðsmennirnir voru
umkringdir, ekki af stúdentum
heldur af girðingunni. Þeir virtust
allir vera mjög gramir yfir því að
verða þarna innilokaðir vegna girð-
ingarinnar. Maður gat séð, að þeir
voru hálfringlaðir og vissu varla,
hvað til bragðs skyldi taka. Þeir
gátu ekki séð vel vegna gasgrím-
anna. Svo sá ég þá hópast saman, og
það var augsýnilegt, að þeir höfðu
tekið einhverja ákvörðun.“
Var þar um að ræða skipun um
að skjóta? Það er ekki til neitt
ákveðið svar við því, og kannski
fæst það aldrei, því að enginn þjóð-
varðliðsmaður fæst nú til þess að
svara spurningum um þetta atriði.
Það virðist samt'líklegt, að þá hafi
sumir þjóðvarðliðsmennirnir orðið
sammála um, að nú hefðu þeir um-
borið nóg.
Klukkan 12.22 gaf Canterbury
hershöfðingi skipun um, að haldið
skyldi áfram. Og þjóðvarðliðsmenn-
irnir héldu nú aftur til Teppahæðar
á meiri hraða en áður. Þeim var
óskaplega heitt, og þeim gramdist
enn á ný óskaplega atferli stúlkn-