Úrval - 01.07.1971, Blaðsíða 51

OF MIKIL KYNMÖK — OF LÍTIL ÁNÆGJA?
49
ur ógeðfelld“.
Slíkar hömlur voru auðvitað vart
heilbrigðar. Sigmund Freud var þó
undantekning, hvað menn Viktoríu-
tímabilsins snerti. Hann gluggaði
svo sannarlega í kynferðismálin. Og
hann hafði rétt fyrir sér, er hann
lýsti þeim taugaveiklunareinkenn-
um, sem orsakast af því að afneita
svo lífsnauðsynlegum þætti líkams-
starfseminnar og persónuleikans.
Á þessu ástandi varð svo róttæk
breyting á þriðja áratug aldarinn-
ar. Á furðulega stuttu tímabili eftir
lok fyrri heimsstyrjaldarinnar varð
þar á gagnger breyting. Áður létu
menn sem kynferðismál væru ekki
til, en nú var sem fólk gæti vart
hugsað eða talað um annað. Og
kynferðisleg tjáning varð nú boð-
orð meðal frjálslynds fólks í stað
hamlanna, sem áður höfðu ríkt, þar
til þróunin hefur nú orðið sú, að
við leggjum meiri áherzlu á kyn-
ferðismál en nokkurt annað þjóð-
félag allt frá dögum hins forna
Rómarveldis. Það er öðru nær en að
við tölum ekki um kynferðismál.
Ef gestur frá Marz væri kominn á
Tímatorg á Manhattaneyju í New
Yorkborg, gæti honum virzt, að við
töluðum eða hugsuðum ekki um
neitt annað.
Það er að nokkru leyti vegna þess-
arar róttæku breytingar, að sál-
læknar komast nú sjaldan í tæri
við sjúklinga, sem haldnir eru of
sterkum kynferðilegum hömlum á
svipaðan hátt og sjúklingar Freuds
fyrir fyrri heimsstyrjöldina. Það
mætti jafnvel segja, að þeir rækjust
fremur á hið gagnstæða, endalaust
raus um kynferðismál, fjörlegt
kynlíf og sem sagt engar kvartanir
um of ströng þjóðfélagsleg boð og
bönn á því sviði. En sjúklingar
kvarta nú þess í stað um skort á
innilegum tilfinningum og heitri
ástríðu. Einum sérfræðingi farast
svo orð um þessi mál: „Hið furðu-
lega við hina kynferðilegu ólgu
okkar tíma er sú staðreynd, að fólk
virðist njóta þessa frelsis í svo litl-
um mæli“ Svo mikil kynmök og
svo lítið inntak eða jafnvel svo lítil
ánægja þrátt fyrir allt“!
Hér er um að ræða eina mótsögn
kynferðilegs frelsis: Kynferðis-
fræðslan og kynferðisfrelsið hefur
ekki leyst kynferðileg vandamál
okkar. Visulega hefur orðið þýð-
ingarmikill jákvæður árangur á
þessu sviði, aðallega hvað snertir
aukið frelsi einstaklingum til
handa. Hægt er að kaupa bækur um
hvílubrögð í hvaða bókabúð sem er.
Getnaðarverjur eru næstum hvar-
vetna fáanlegar. Karl og kona geta
rætt kynsamband sitt án sektar-
kenndar eða vandræðalegs" upp-
burðarleysis eða ógeðs og gert ráð-
stafanir til þes að. auðga það. Ekki
skyldi gera of lítið úr þessum fram-
förum. Það hefur vissulega dregið
úr ytri kvíða og sektarkennd.
En innri kvíði og sektarkennd
hafa þess í stað farið vaxandi. Og að
sumu leyti leggur slíkt þyngri byrði
á herðar einstaklingsins. Ögrunin,
af hendi karlmannanna, sem kon-
an varð að horfast í augu við, var
þessi: Er hún tilleiðanleg eða
ekki? Þar var um að ræða ótví-
rætt svar við því, hver afstaða henn-
ar væri gagnvart siðaboðum þjóð-
félagsins. En nú spyrja karlmenn