Úrval - 01.07.1971, Blaðsíða 64

62
TJRVAL
hringdi til liðsforingjans, sem vakt
átti í sjúkrahúsinu í Andrewsflug-
stöðinni. „Haldið þér, að við getum
raunverulega orðið til hjálpar, ef
við flytjum þessa konu hingað til
Washington?" Og svarið var af-
dráttarlaust: „Já, herra!“
Hughes ákvað að láta til skarar
skríða. Aðstoðarmaður hans hringdi
til Petersburg. „Við ætlum að senda
þyrlu forsetans til ykkar og einnig
lækni og sjúkraliða frá flughernum.
Þeir ættu að verða komnir til ykkar
klukkan 5.30.“
f fyrstu trúði Urey varla, að þetta
væri satt. En þegar hann hafði gert
sér grein fyrir því, að hjálp væri
þegar á leiðinni, fór hann að gráta.
Spaðarnir á þyrlu forsetans voru
þegar farnir að snúast, þegar John
Wanamaker ofursti, 36 ára að aldri,
hjartarits- og taugalistsérfræðingur,
kom hlaupandi niður eftir flug-
braut í Andrewsflugstöðinni og Ho-
ward Stoller liðþjálfi og sjúkraliði
á hæla honum. Þeir voru ekki fyrr
komnir á loft en Stoller gerði sér
grein fyrir því, að það yrði engin
leið að koma sjúkrabörum inn um
hinar mjóu dyr þyrlunnar. „Hvern-
ig væri að koma við í Quanticoflug-
stöðinni?“ spurði Wanamaker. „Þar
gætum við fengið lánaða þyrlu hjá
Flugflotadeildinni. Við getum feng-
ið hvað sem við þörfnumst með
Hvíta húsið að bakhjarli."
Þeir skiptu um þyrlu í Quantico-
flugstöðinni og fluttu sig yfir í
stærri þyrlu, sem hurðirnar voru
teknar úr. Síðan lögðu þeir af stað
til Petersburg. Það rigndi mikið.
Nokkrum mínútum eftir að þeir
lentu í Petersburg, lögðu þeir svo
aftur af stað til Washington með
Donnu meðferðis. Sandpokar höfðu
verið látnir við höfuð hennar og
háls og meðfram síðunum á henni
til stuðnings, svo að hún hreyfðist
ekkert til. Og á sjúkrabörum við
hlið henni lá Brian litli.
Klukkan 9 að kvöldi stóð Robert
P. Nirschl læknir, nágranni Davids
Ureys í McLean, á knattspyrnuvell-
inum við hlið sjúkrahúss George-
townháskóla í Washington. Urey
hafði hringt í hann í öngum sínum,
en Nirschl er beinasérfræðingur.
Nirschl hafði síðan hringt í Alfred
Luessenhop taugaskurðlækni og
einnig gert lögreglunni viðvart.
Hann hafði einnig tryggt sér sjúkra-
bifreið og hafði jafnvel látið kveikja
á kyndlum á knattspyrnuvellinum
til þess að auðvelda lendingu þyrl-
unnar þar. Skyndilega heyrði hann
til þyrlunnar yfir höfði sér.
Ástand Donnu var enn hættulegt.
En þegar þeir Nirschl og Luessen-
hop skoðuðu hana, urðu þeir stein-
hissa á því, hve „stórfurðulegt"
starf Roberts læknir hafði leyst af
hendi. Hryggur hennar var svo illa
brotinn og mænustrengurinn svo úr
lagi færður, að „við venjulegar að-
stæður hefði mátt reikna með, að
hún væri orðin algerlega lömuð“.
Af ýmsum ástæðum ákváðu lækn-
arnir að fresta skurðaðgerð, þangað
til hún styrktist svolítið. Hún var
enn mjög máttfarin. Einnig sýndi
hún enn nokkur taugaviðbrögð. Og
þar að auki naut hún nú fyllstu um-
önnunar æfðra sérfræðinga. Þeim
kom báðum saman um, að þrátt
fyrir þessa frestun væru tæplega