Úrval - 01.07.1971, Blaðsíða 31

SKÖPUNARGALLAR
29
Enda þótt miklar framfarir hafi
orðið á þessu sviði, er enn eftir að
leysa mikil vandamál. Við vitum til
dæmis ekki enn um eðli þeirrar
erfðastarfsemi, sem er orsök flestra
arfgengra sjúkdóma. Og í þeim til-
fellum, er við vitum um þá, þá er
jafnvel oft ómögulegt að ákvarða
með vissu, hvort galli orsakast af
einu tilviljunarkenndu atviki, sem
er ólíklegt, að endurtaki sig, eða
hvort hann orsakast af erfðabreyt-
ingu, sem er fastbundin í erfða-
mynstur ættarinnar. Við slíkar að-
stæður geta erfðaráðgjafar aðeins
stuðzt við heilbrigðisástand ætt-
ingja og forfeðra og nokkrar rann-
sóknarstofurannsóknir, sem veita
oft furðulega litlar óyggjandi upp-
lýsingar.
Það er líka um annað vandamál
að ræða, og það er skorturinn á
erfðaráðgjöfum. Enn sem komið er
geta læknar og sjúkdómaerfðafræð-
ingar alls ekki annað hinni vaxandi
eftirspurn eftir erfðaráðgjöf. Og
enn erfiðari viðfangs en þessi vanda-
mál eru svo hin erfiðu siðfræðilegu
og siðferðislegu vandamál, sem
tengd eru þessum málum. Ýmsar
spurningar hafa vaknað, sem enn
hafa ekki fengizt svör við. Á hvaða
stigi verður til dæmis lítils háttar
hætta á erfðagalla að talsvert mik-
illi hættu? Hvað greinir á milli
„alvarlegs galla“ og galla, sem er
ekki svo mjög alvarlegur? Hver
ákveður réttu svörin?
En þrátt fyrir þessi vandamál er
það samt augljóst, að með vexti og
viðgangi hinna nýju erfðaráðgjafar-
vísinda er hægt að hlífa milljónum
fjölskyldna við þeirra grimmilegu
ógæfu, sem tengdir eru sköpunar-
göllum.
☆
Sonur vinar míns, sem var nýgenginn í flotann, var nú að heiman í
fyrsta skipti á ævinni. Hann hringdi iví í móður sína kvöld eitt, þegar
hann 'fékk þriggja daga landgönguleyfi. Þegar hún spurði hann, hvað
’hann væri að gera, svaraði hann: „Ég sit hér inni í hótelhertoergi með
þrem öðrum strákum og er að drekka bjór og að horfa út um gluggann
á alla síðhærðu lúsablesana, sem eru að slæpast niðri á strætinu."
Svo bætti hann við með öfundarhreimi i röddinni: „Ja, mikið vildi ég
gefa til að vera orðinn einn af þeim.“
H. Tover.
Michael Coilins geimfari var eitt sinn að halda ræðu í veizlu, og
vitnaði hann þá í þá ágizkun, að karlmenn töluðu að meðaltali 25.000
orð á dag, en konur 30.000. Svo bætti hann við: „Þegar ég kem heim
á hverjum degi, er ég þegar búinn að tala mín 25.000 orð ... en konan
min er ekki byrjuð á ?!num 30.000 orðum.“
Des Moines Tribune.