Úrval - 01.07.1971, Blaðsíða 100

98
URVAL
anna, sem eltu þá upp hæðina með
blóti og formælingum. „Við vorum
alltaf að ltía um öxl,“ segir einn
þjóðvarðliðsmannanna, „og strák-
arnir voru alltaf að hrópa: „Varið
ykkur! Þarna kemur steinn“!
Leyniskýrsla hefur að geyma eft-
irfarandi frásögn:
Er þjóðvarðliðsmennirnir héldu
aftur upp eftir Teppahæð, sagði ein-
hver þeirra: „Ef þeir ráðast á okk-
ur, skuluð þið; skjóta þá.“ Annar
sagði: „Leyniskyttur á þökunum.“*
Þegar þjóðvarðliðsmennirnir
komu að hofinu, stönzuðu sumir í
hægri fylkingararminum skyndi-
lega, sneru sér við og miðuðu riffl-
unum á stúdentana, sem höfðu safn-
azt saman sunnan megin við Tayl-
orbygginguna. Það kvað við eitt
skot, svo fleiri, hvert á fætur öðru,
en þó ekki mörg samtímis. Jones
major reyndi næstum samstundis að
stöðva skothríðina. Hann sést á
ljósmyndum, þar sem hann lemur
í hjálma liðsmanna með priki sínu
og biður þá um að hætta að skjóta.
Skothríðin stóð í 13 sekúndur.
DAUÐINN OG
STÚDENTARNIR FJÓRIR
Jeff Miller stóð 265 fet frá skot-
línunni. Hann var staddur á brún
vegarins, sem liggur á milli Taylor-
byggingarinnar og knattspyrnu-
vallarins. Hann var tvítugur, aðeins
*Þjóðvarðliðið, Vegalögreglan, Alríkis-
rannsóknarlögreglan, Scrantonnefndin og
yfirdómstóll Ohiofylkis rannsökuðu að
minnsta kosti heila tylft frásagna af
leyniskyttum. Engin minnsti sönnunar-
vottur fannst um það að nokkur þessara
frásagna hefði við rök að styðjast.
5 fet og 6 þumlungar á hæð. Hann
var með svart, sítt hár, og bar hann
oftast ennisband að Indíánasið.
Jeff stundaði ekki nám sittaf nein-
um áhuga, þótt hann tæki alltaf
sæmileg próf. Hann hafði komið til
Kentfylkisháskólans í janúar frá
Michiganfylkisháskólanum og flutt
inn í hús eitt nálægt háskólasvæð-
inu, sem nokkrir aðrir stúdentar
bjuggu í. Hann sótti tíma óreglu-
lega, og heimilishaldið í húsi stúd-
entanna einkenndist af hálfgerðri
ringulreið. Vinir komu og fóru að
vild. Eitt af helztu áhugamálum
Jeffs var tónlist, og hann æfði
trumubuslátt tímunum saman í
þeirri von, að hann fengi tækifæri
til þess að komast í hljómsveit.
Þegar veðrið fór að hlýna um vor-
ið ,sat hann oft uppi á húsþaki ásamt
vnkonu sinni og lék þar á trumbur
þangað til klukkan fjögur aðmorgni.
Jeff hafði stöðugan áhuga á þjóð-
félagslegum vandamálum, en hann
var samt ekki virkur á stjórnmála-
sviðinu. Hann var á móti stríðinu,
en hann var samt ekki alltaf að
tala um það. „Hvað get ég sagt ykk-
ur um Vietnam, sem þið vitið ekki
og skynjið ekki nú þegar?“ var
hann vanur að segja við vini sína.
En að Vietnamstríðinu undanskildu
virtust hann og vinir hans hafa
meiri áhuga á að reykja hass og
marijuana en að breyta heiminum.
Tveir piltar, sem bjuggu í húsinu,
voru reyndar nýfluttir þaðan, þar
eð þeir óttuðust, að lögreglan kæmi
bráðlega þangað í marijuanaleit.
Mánudagsmorguninn 4. maí hafði
Jeff vakið tvo herbergisfélaga sína
klukkan hálftólf til þess að spyrja