Úrval - 01.07.1971, Blaðsíða 7

5
Á vissan hátt er uppreisnarandinn aðeins
staðfesting á hinu jákvæða í manninum. Hann gr
krafa um frelsi og árás á alla harðstjórn.
ar, en hann getur líka
auðgað líf mannsins og
gert það fullkomnara,
heldur en við getum
gert okkur í hugarlund
í dag. Hvaða stefnu við
tökum byggist á, hvern-
ig við bregðumst við
þeirri allsráðandi full-
vissu um, að heimurinn
er ekki eins og hann
ætti að vera.
Við getum verið sátt
eins og þeir eru og lát-
ið sem þeir væru betri
heldur en þeir eru. —
Unglingarnir halda, að
þannig hafi foreldrar
þeirra farið að, og að
vissu leyti hafa þeir rétt
fyrir sér.
Við getum — eins og
hipparnir — afneitað
samfélaginu og dregið
okkur inn í óháðan
heim, þar sem tjáning-
ar okkar finna sér far-
veg.
Við getum fordæmt
hið gamla samfélag,
með öllu, sem því fylg-
ir. Það er þetta, sem
byltingarmenn vorra
tíma prédika. Þeir vilja
brjóta hið gamla til
grunna og byggja upp
á nýtt.
Loks er svo fjórði
möguleikinn, að við
tökum það, sem til stað-
ar er og leggjum okkur
fram við að breyta því
til hins betra.
Eg mun ekki eyða
orðum að tveimur fyrri
möguleikunum. Oraun-
hæfar hugmyndir og
flótti frá umheiminum
er jafn neikvæð afstaða
og ekki nánari umhugs-
unar verð.
Hvað viðkemur hinni
róttæku gjörbyltingu,
er fortakslaus röksemd
fyrir því, að hún er
óframkvæmanleg.
Reyndar getur lítill
valdahópur náð stórum
háskóla eða borg á sitt
vald um tíma. En því
oftar sem slíkt gerist,
þeim mun öflugri verða
aðgerðir yfirvaldanna,
og svo að lokum fáum
við þjóðfélag, þar sem
öllum er ógnað — ann-
að hvort af harðstjórn
ríkisins eða lýðsins.
En hvað um síðasta
möguleikann, að við
byrjum með það, sem
fyrir er og byggjum
upp eitthvað nýtt og
betra út frá því.
Margt ungt fólk, sem
ég hef rætt við, efast
stórlega um, að þessi
möguleiki sé enn fyrir
hendi. Það lítur á sam-
félagið og sér aðeins
umfangsmiklar, óper-
sónulegar þjóðstofnan-
ir: menntastofnanir,
iðjuver, skipulagsstarf-
semi, ríkið. Unga fólk-
inu finnast þessar stóru
stofnanir vera gæddar
ósveigjanleika, sem úti-
lokar utanaðkomandi
áhrif.
Því finnst það vera
þvingað til að lifa eftir
reglum, sem það sjálft
hefur ekki mótað, og
enginn getur skýrt og
réttlætt á fullnægjandi
hátt; og það virðist von-
laust að fá reglunum
breytt. Hver getur skil-