Úrval - 01.03.1975, Síða 33

HVENÆR Á MAÐUR AÐ SEGJA: . . .
31
vitað getur slíkt orðið, en ákaf-
lega sjaldan. Höfundur kristindóms
hvatti til fyrirgefningar, ekki einu
sinni, eða sjö sinnum, heldur 77
sinnum 7. En af hverju? Af því að
hann vissi, að afsökun hreinsar
hjartað af gremju — og gremja er
niðurlægjandi — eiginlega andleg
fötlun. Hver óskar sárinda og
gremju aftur og aftur?
„Hvernig,“ segir einhver, „ætti
ég að biðja afsökunar?“
Hérna eru örfá einföld ráð handa
þeim, sem eru í vandræðum:
Getir þú ekki komið orðum að
afsökun í heyranda hljóði, skaltu
senda einhver tákn um iðrun.
Eftir deilu geta nokkur blóm
mildað sársaukann af bituryrðum.
Ofurlítil gjöf undir diski eða kodda
getur flutt afsökun orðum betur
— tjáð iðrun og vakið ástúð. Ein
snerting, eitt svipbrigði. Vanmetið
ekki þessi þögulu tákn.
Munið, að afsökunarbeiðni er
ekki auðmýking, heldur miklu
fremur tákn um þroska og heiðar-
leika. Stórmenni geta bæði beðist
afsökunar og fyrirgefið. í hinum
beisku eftirmálum við Gettysburg,
sagði Robert E. Lee sínum upp-
gefnu mönnum, að mistökin væru
öll sér að kenna og ósigurinn ekki
þeirra sök.
Fyrstu kynni Winston Churchills
af Harry Truman voru honum ekki
ánægjuleg. Seinna trúði hann hon-
um fyrir því, að hann hefði van-
metið hann í meira lagi. Slík af-
sökunarbeiðni var vel orðuð.
Án sannrar eftirsjár er afsökun-
arbeiðni einskis virði og nær ekki
tilgangi. Gættu þess, að hún sé ekki
fölskum þráðum ofin.
Biddu fyrirgefningar á virðuleg-
an hátt, uppistandandi en ekki á
hnjánum. Þú ert að reyna að gera
rétt úr röngu. Það er virðulegt
hlutverk.
Þegar þörf er á að biðja fyrir-
gefningar, ætti að gera það sem
fyrst.
Öll töf eykur erfiðleika og getur
gert allt ómögulegt.
Einu sinni var ég í stjórnarnefnd
í stórri lánastofnun, þegar ungur
og framgjarn aðstoðarmaður stakk
upp á því, að hann kæmi í stað
forstjórans. Við gengum til atkvæða
um þessa breytingu, sem var sam-
þykkt. Nær samstundis kom í ljós,
að hér var um mikil mistök að
ræða. Við hefðum aldrei átt að
koma fyrri forstjóranum frá. Ég
ákvað nú að segja honum frá þessu
og biðja hann afsökunar. Áður en
ég kæmi mér að því, fékk hann
skyndilega hjartaslag.
Afsökunarbeiðni mín komst al-
drei áleiðis — og enn í dag veldur
það mér sársauka.
Flasið samt að engu, en farið
með gát og forsjá, ef biðjast þarf
afsökunar.
Skrifaðu orðsendingu eða sendu
boð með sameiginlegum vini, og
gerðu grein fyrir, að þér líði ekki
vel. Oft er nauðsynlegt að létta
sporin til fyrirgefningar. Þeim, sem
eiga að fyrirgefa er oft þungt í
skapi, þeir bíða tækifæris til að
gera gott úr misklíðinni.
Varastu að biðjast fyrirgefning-
ar með falsi, ef þér finnst þú ekk-
ert hafa rangt gert. Uppgerð er