Úrval - 01.03.1975, Side 56

54
ÚRVAL
og senda ekki frá sér nógu lang-
dræga geisla. En plánetur hafa
áhrif á móðurstjörnuna með að-
dráttaraflinu og trufla braut henn-
ar, og þess vegna vitum við, að
það eru stjörnur í vetrarbrautinni,
sem hafa plánetur að förunautum.
Við skulum gera ráð fyrir, að
aðeins ein af hverjum 100.000
stjarna í vetrarbrautinni hafi með
sér plánetu með einhverju lífi.
Stjarneðlisfræðingar segja það ekki
ólíklegt. Og þar sem það eru um
það bil 100 milljarðar stjarna í
vetrarbrautinni, verður þessi þús-
undasti partur af prósenti að millj-
ón stjörnum. Önnur stjarnkerfi
hafa álika margar stjörnur og
vetrarbrautin, og þar sem þau eru
að minnsta kosti 100 milljarðar,
fáum við út ,,stjarnfræðilegan“
fjölda hnatta, sem eru byggðir.
Það eru því allar líkur á, að ann-
ars staðar í alheimnum sé „fólk“,
sem velti fyrir sér hvort líf sé á
öðrum hnöttum, og þá er aðeins
spurningin, hvað álíta skal um það.
,,Ef þeir eru byggðir," skrifaði
kaldhæðinn maður um stjörnurn-
ar, „hvílíkur möguleiki á heimsku
og aumingjaskap! Og séu þær ekki
byggðar — hvílík sóun á plássi!“
☆

Skólinn var í leikhúsferð, og ég sá ungan og myndarlegan kenn-
ara standa í hléinu umkringdan nemendum sínum af báðurn kynj-
um, á að giska 13—14 ára. Þau voru í fjörugum samræðum, þar
til ung stúlka sneri sér að kennaranum og bað hann um eld.
Hann gaf henni eldinn, og lét svo nemendurna lönd og leið, en
ræddi við stúlkuna af miklum áhuga, sem sýndist endurgoldinn.
Nemendunum líkaði þetta ekki alls kostar, stóðu og virtu kennar-
ann og freistingu hans fyrir sér, þangað til ein stúlkan úr nem-
endahópnum fékk góða hugmynd. Hún gekk til kennarans, lagði
höndina á handlegg hans og sagði hátt og snjallt: „PABBI, er
ekki hléið bráðum búið?“
G.J.
ÞAÐ ER EKKI SAMA, HVERNIG SKAMMIRNAR KOMA.
Kvöld eitt var okkur nóg boðið, hvernig 12 ára sonur okkar
hagaði sér við kvöldmatarborðið. Hann hafði látið alla borðsiði
lönd og leið. Maðurinn minn varð ævareiður og jós yfir drenginn
skömmum og aðfinnslum. Ég gat heldur ekki á mér setið, en
lagði orð í belg. Allt í einu birti yfir drengnum, og hann sagði
hátt og snjallt: „Væ, maður! Skammir í stereó!“