Úrval - 01.03.1975, Side 60

58
ÚRVAL
Með úmótstæðilegri glettni og ást tgsir
rithöfundurinn líflegu æskuheimili sínu og
óvenjulegri móður. Aðeins faðirinn — sem sjálfur
er meistari í glettnislegum uppátækjum -
getur við og við dregið athgglina frá henni.
Við kynnumst mörgum gestunum, sem taka þátt í
gleði og sorgum fjölskyldunnar og njóla matar
móðurinnar og sagna föðurins, maður finnur
andrúmsloftið í þessu önnum kafna og hlýja húsi,
og óskar næstum að hafa verið einn af fjölskyldunni.
M/VT/
VKVK'
*
M
-*•
\y m/ \y \y
amma hafði fólk í fæði
og húsnæði, löngu áðúr
en við krakkarnir kom-
um til sögunnar. Þeim
fyrstu smeygði hún inn
á bak við pabba, rétt
eftir að þau giftu sig.
Þau giftu sig árið 1897. Fyrst
bjuggu þau í litlu múrsteinshúsi í
Fönix í Arizona, sem þau byggðu
fyrir peninga, sem þau sjálf höfðu
sparað saman. Það var bara lítill
kassi ■— því það voru ekki stórar
upphæðir, sem kennslukona og
bókhaldari hjá kaupmanni gátu
lagt til hliðar. En það hafði samt
að geyma dagstofu, borðstofu,
svefnherbergi, eldhús og tvo þriðju
hluta af baðherbergi — baðkarið
og vaskinn, þriðja hlutinn, sem
vantaði, var að finna í litlu húsi í
bakgarðinum.
Hvað húsgögn snerti urðu þau að
vera nægjusöm: í borðstofunni var
húsbúnaður úr ]jósri eik, í svefn-
herberginu rúm og kommóða, í
eldhúsinu olíuoín og borð — og
alls ekkert í dagstofunni. En þau
gerðu sér ekki rellu út af því. Þau
drógu bara gluggatjöldin fyrir og
buðu gestum inn í borðstofuni.
Dag nokkurn sagði pabbi mömmu
frá umboðsmanni einum, Stephan
Kane — sem hann hafði hitt í vinn-
unni.
„Þægilegur náungi, að því er
mér finnst,“ sagði pabbi. „Hann er
að hugsa um að setjast að hérna
í bænum og fara vikulega í sölu-
ferðir.“
„Hvar býr hann?“ spurði mamma.
„Á hótelinu, en hann er kvæntur
og vill gjarnan fá inni á einka-
heimili.“