Úrval - 01.03.1975, Blaðsíða 122

120
rannsókn Bandaríkjaþings árið
1970, þar sem vitni báru (ekki allt-
af nákvæmlega með réttu), að
konur, sem notuðu hana, ættu á
hættu óþægilegar og jafnvel stór-
hættulegar hliðarverkanir. Enn
þann dag í dag álítur næstum önn-
ur hver kona, að pillan auki hætt-
una á brjóstkrabba. Aðrar óttast,
að hún valdi þeim að minnsta kosti
hárlosi, gerir þær feitar og bólótt-
ar.
Þrátt fyrir fjöldánn allan af vís-
indalegum rannsóknum, hafa kjafta
sögur, orðrómur og rangtúlkun
varðandi kosti og galla pillunnar
orðið eins lífseigar og staðreynd-
irnar. Til þess að komast til botns
í málinu, sneri McCall‘s sér til
mikils fjölda sérfræðinga, skýrslu-
gerðarmanna, fjölskylduráðgjafa og
kvenlækna, sem ráðleggja skjól-
stæðingum sínum pilluna. Hér eru
samandregin svör þeirra við spurn-
ingum, sem flestar konur hafa
áhyggjur af.
GETUR PILLAN VALDIÐ
BANA? í sárafáum tilfellum, já.
En líkurnar á því að þú deyir af
fæðingum eða fylgikvillum þung-
unar, eru meiri en tíu sinnum
meiri. Um það bil 18 konur af
hverjum hundrað þúsund, sem
verða þungaðar, deyja af völdum
þungunarinnar, og hættan eykst
með aldrinum. En þegar konur
forðast þungun með því að nota
pilluna, minnka líkurnar á dauða
hennar af blóðtappa í 1.5 af hverj-
um hundrað þúsund, ef hún er
undir 35 ára í 3.9 af hverjum hundr-
ÚRVAL
að þúsundum, ef hún er milli 35
og 44 ára.
Jafnvel þessar meðaltalstölur eru
líklega of háar nú til dags, því
þær eru síðan 1968, þégar hormóna-
innihald pillunnar var mun hærra
en það er núna. Algengustu teg-
undir nú innihalda aðeins tíunda
hluta af progestogeni, sem notað
var í pilluna 1960, og þriðja part
af estrogeni.
Hættan á dauða er aðallega af
estrogen innihaldinu. Þrjár af þeim
tólf tegundum, sem nú eru algeng-
astar (miðað við Bandaríkin. Þýð.),
hafa aðeins 50 mikrógrömm af es-
trogeni eða minna, en pillan hafði
í fyrstu 150 míkrógrömm. Skýrslu-
fræðingar áætla, að þetta minnk-
aða magn lækki meðaltals dánar-
tölu skýrslunnar frá 1968 um að
minnsta kosti fjórðung.
VELDUR PILLAN KRABBA-
MEINI? Krabbamein er tíu ár eða
lengur að þróast, og almenn notk-
un pillunnar er aðeins frá því um
1965. Af þessari ástæðu geta lækn-
ar ekki fullyrt að pillan valdi ekki
krabbameini. En nokkur hundruð
konur, sem tóku þátt í að prófa
pilluna allt frá 1956, eru ennþá
undir stöðugu eftirliti og ekkert til-
felli af. krabbameini hefur komið
upp meðal þeirra,’ sem rekja má
til pillunnar.
Sumir læknar eru meira að segja
bjartsýnir á, að pillan geti verndað
konur fyrir sumum tegundum
krabbameins. Til dæmis sýnir ný-
leg rannsókn, að konur, sem nota
pilluna, fá ,,fibrocystic“ sjúkdóm
(góðkynjaða brjóstabólgu) helmingi