Úrval - 01.03.1976, Síða 41

MINNSTIMINNIHLUTINN: DVERGARNIR
39
þeirra, til dæmis. Talið er öruggt, að
hann hafí verið dvergur — að vísu
óvenju blóðþyrstur. Dvergurinn Ric-
hebourg, sem var aðeins 60 senti-
metrar á hæð, átti ekki lítinn þátt í
frönsku byltingunni. Hann fór fram
og aftur gegnum raðir óvinanna með
skilaboð og fyrirmæli, dulbúinn sem
barn með pela í fangi fóstru.
Phineas T. Barnum hét leikhús-
stjóri einn, sem gerði dverga afar
fræga. Frægasti sýningargripur hans
var Tom Thumb (Tumi Þumall)
hershöfðingi, 80 sentimetrar á hæð
og rösk þrjátíu kíló á þyngd. Hann
varð einn vinsælasti skemmtikraftur
síns tíma. Stundum vegnaði Tuma
og konu hans, Lavinu, sem var í réttu
hlutfalli við hæð manns síns, betur
en leikhússtjóranum — sem þó hafði
komið hjónabandi þeirra í kring.
Fjárhagur hans stóð stundum með
blóma en stundum harðnaði á daln-
um, en Þumalshjónin græddu jafnt
og þétt og festu fé sitt í fasteignum
og öðrum varanlegum verðmætum í
Connecticut.
í mörg ár áttu dvergar fárra kosta
völ, í atvinnulegu tilliti, annarra en
gerast skemmtikraftar. Þetta breyttist
í heimsstyrjöldinni síðari. Þeir réðust
þá að flugvélaiðnaði, skotfæraverk-
smiðjum, skipasmíðastöðvum og
stjórsýsluskrifstofum. Vinnuveitend-
um til mikillar undmnar reyndust
þeir duglegir og færir starfsmenn.
,,Fólk gerir sér nú ljóst, að við
getum gert ýmislegt fleira en áður var
álitið,” segir Bedow. „Dvergar eru
nú verkfræðingar, lögfræðingar,
vömbílstjórar. En það væri að stinga
hausnum í sandinn að halda því
fram, að atvinnufordómar séu ekki
ennþá til — og sumir hafa við harla
fáránlegar átyllur að styðjast. Ég
þekki dverg, sem var synjað um
kennslustarf, vegna þess að skóla-
nefndin sló því föstu, að hún myndi
ekki geta tjónkað við nemendur sína.
Öðmm dverg var neitað um rann-
sóknarstarf vegna þess, að því er sagt
var, að hann næði ekki upp í
rannsóknartækin. ’ ’
Hin félagslegu vandamál dverga
hefíast, þegar þeir fara að ganga í
skóla. Þá er þeim strítt og þeir em
hrekktir. Annað vandamál tekur við
þegar kemur á kynþroskaaldurinn,
þegar aðrir krakkar fara að stinga
saman nefíum, en dvergarnir verða
að híma álengdar. Raunin er sú, að
það sem vefst mest fyrir dvergum er
að fínna sér lífsförunaut. LFA gerir
sér fulla grein fyrir þessu og skipu-
leggur helgarmót, þar sem félagarnir
koma saman til að skemmta sér og
ræða sameiginleg mál sín. Ófá
dverghjón hafa kynnst á slíkum
mótum.
En samt eru margir dvergar, sem
neita að horfast í augu við þá
staðreynd, að þeir em dvergar. Þeir
telja sig fullkomlega eðlilega að öllu
leyti og undirstrika þá sjálfsblekk-
ingu sína með því að forðast félags-
legt samneyti við aðra dverga. Örlítill
hluti þeirra stígur í vænginn við
fullvaxið fólk og enn minni hluti nær