Goðasteinn - 01.03.1973, Síða 23

móti bola og urðu harðar sviptingar. Lauk þá svo, að prestur
kemur bola út og inn í hesthús í túninu og lokar hann þar inni og
fer svo inn í rúm aftur og er mjög dasaður. Hann sendi um
kveldið út að Snotrunesi til Hjörleifs sterka og bað hann að koma
næsta morgun og lóga bola. Árla morguns kom Hjörleifur með
hákarlaskálm sína og spurði: „Hvar er nú kálfurinn?" Honum
var vísað til hesthúss. Þegar Hjörleifur lýkur upp dyrunum, kem-
ur boli út og ræðst á Hjörleif. Hann snýr bola niður og sker hann
ofan í mykjuhauginn. Konur höfðu komið á eftir með trog og
ílát til að taka á móti blóðinu en urðu of seinar.
Móðir mín, sem var fædd 1809, sagði mér, að árið 1817 hefði
Júbilhátíð verið haldin í Hjaltastað í minningu um siðabót Lúthers
fyrir 300 árum og hefði síra Hjörleifur stjórnað samkomunni og
hefði verið að spauga um, hvort nokkur, sem þar væri staddur,
mundi lifa næstu Júbilhátíð 1917.
Kona síra Hjörleifs var Bergljót dóttir Páls prófasts Magnús-
sonar á Valþjófsstað og Sigríðar dóttur Páls prófasts Magnús-
sonar. Sonur þeirra var síra Einar í Vallanesi faðir síra Hjörleifs
á Undirfelli, föður Einars skálds. Síra Einar var fæddur 1798.
Hann giftist 20 ára gamall Eiínu Vigfúsdóttur prests í Garði í
Kelduhverfi og á Skinnastað, systur síra Björns á Eiðum. Hún
var miklu eldri en síra Einar. Eftir dauða hennar giftist hann
Þóru frændkonu sinni, dóttur Jóns vefara Þorsteinssonar á Kóreks-
stöðum.
Síra Einar mun hafa orðið aðstoðarprestur föður síns skömmu
eftir að hann kvæntist, sem ég veit af því, að móðir mín, sem
ólst upp á Brennistöðum í Eiðaþinghá, fór oft kynnisferð út að
Víðastöðum, þegar hún var fyrir innan fermingu, var fermd
1823. Var þá stundum við messu á Hjaltastað og gaf sig fram
ásamt öðrum börnum til að láta síra Einar spyrja sig út úr
kverinu, og hefði hann þá sagt, að það væri nú ekki innan síns
verkahrings að spyrja sóknarbörn síra Björns á Eiðum.
Síra Einar fór að búa á Svínafelli skömmu eftir að hann
kvæntist. Hann var búmaður sem faðir hans. Honum hélzt ekki
vel á sauðasmölum, því þeir þóttust knappt haldnir til matar hjá
konu hans. Magnús Eiríksson, hinn alkunni Unitara guðfræðingur,
Goðasteinn
21