Goðasteinn - 01.06.1974, Síða 10

Goðasteinn - 01.06.1974, Síða 10
þeim, en sléttara er á sundinu. Heitir þar lega, þar sem legið er til laga. Þegar landmaður hefur veifað að, hleypur hann niður í fjöruna og krýpur á kné. Merkir það, að bíða skuli næstu bend- ingar. Landmaður tekur svo næsta lag, sem gefst, stendur þá á fætur og sveiflar báðum handleggjum eins og í róðri. Er þá ró- inn iífróður í land. Enn gefur landmaður bendingu um stefnu, ef straumur er mikill í hliðinu út í eyrina. Skundar svo til félaga sinna þeim til aðstoðar. Brimi svo ört, að ekki sé lendandi, veifar landmaður frá efst af sjávarkampinum og gengur með veifuna tii austurs frá vörun- um. Þýðir það, að nú skal leggja frá til Vestmannaeyja. Það var oftast þrautalendingin, þegar svona stóð á. Hent getur það, að sjór sléttist eftir að veifað er frá. Er þá veifan látin falla en tekin svo upp að nýju. Sjómenn bíða þá úti fyrir og sjá hvað setur. Dæmi voru þess, að þeim gæfist lag í land eftir svo sem stundarbið. Landmanni var hlýtt skilyrðislaust, það voru óskráð lög. Á unglingsárum mínum var sandurinn kallaður kampur, þar sem hann bar hæst, en ekki kambur, og held ég þeirri venju. Forsjálir formenn höfðu lýsiskút með sér á sjóinn og helltu úr honum út fyrir borðstokkinn ef sjó tók að brima til að lægja öld- urnar. Líklegt þykir mér, að langt sé síðan, er vökul augu tóku eftir því, að bestu hliðin mynduðust við hvalfjöru. Alltaf rann þar lýsi úr rekanum, sem öldurnar sleiktu og báru með sér út á lána. Þegar róið var við sandana á stórum og þungum áraskipum, var það oftast erfiðasti kaflinn að setja nær sjó eftir lausum fjöru- sandi og þá ekki síður að setja upp skipið að loknum róðri. Ef fáliðað var á skipinu, þekktist að stafnsetja. sem kallað var. Gengu menn þá að stafni skipsins og brýndu honum neðar í fjöruna og svo hinum stafninum á sama hátt og svo koll af kolli, þar til komið var í flæðarmál. Þá fóru skipverjar hver að sínu rúmi, höfðu hönd á keip og héldu skipinu réttu. Það hét að styðja fram undir. Formaður kallaði lagið með þessum orðum: Róið í ]esú nafni. 8 Goðasteinn
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.