Goðasteinn - 01.06.1976, Síða 18

Goðasteinn - 01.06.1976, Síða 18
völlum á Skeiðum og konu hans Guðríðar Jóhannsdóttur frá Brunnum. Einu sinni gekk ég á leið með Guðrúnu frá Uppsölum að Hest- gerði. Hún leit upp í fjallið á Uppsölum og sagði: „Veistu af hverju þarna heitir Sýrhellir?“ Ég vissi það ekki. Hún sagði að bóndi, sem bjó á Uppsölum, hefði átt svín og beitt þeim á Svína- fellsmýrar, sem eru í Uppsalalandareign og stöðuvatn í miðri mýrinni, kaliað Svínavatn. Við standbergið fremst á brúninni var svo Sýrhellir, sem svínin voru byrgð í. Þegar við komum að Tjarnaleiti, sagði Guðrún: „Mikið er hann Stórihvammur fallegur.“ Ég spurði: „Hvað sérðu við hann?“ „Það eru svo falleg litbrigði í fjallinu, þarna eru fallegar skógar- hríslur og þarna vaxa jarðarber.“ Þegar við komum í Tröllaskörð, stendur þar þrevett, grátt tryppi. Guðrún gælir við tryppið og segir: „Mikið er tryppið fallegt.“ Ég segi: „Mér finnst það of digurt.“ Guðrún strýkur því þá í framan og segir: „Sérðu ekki svipinn og þessi fallegu augu?“ Ég skildi við Guðrúnu hjá Skránúp. Þá var orðið stutt að Hest- gerði. Ég spurði Guðrúnu af hverju væru svona mörg nöfn á bæn- um. Hún sagði að það væri djúpur dalur norðan í Hestgerðishnútu. Lengi hefði vantað hesta og síðast hefðu þeir fundist í þessum dal og af því hefði nafnið komið á bæinn. I öðru lagi sagði hún að lækur hefði runnið austan við bæinn og heitið Hrekkur. Þá hefði það skeð að hann hefði hlaupið á bæinn, farið í gegnum fjósið, sem var austasta húsið í þorpinu, og tekið kálfsjötuna með sér. Þá hefði verið farið að segja Hreggsgerði og nöfnin síðan fylgst að. Sjálf sagðist Guðrún nota nafnið Hestgerði. Guðrún var aldrci á heimili mínu nema sem gestur, en ég kynntist henni hér á Skálafelli. Ég var sótt þangað fjórum sinnum til Pálínu Magnúsdóttur. Guðrún var hér þá vinnukona hjá Pálínu og manni hennar, Páli, sem var bróðir Guðrúnar. Guðrún var tæplega meðalkona á hæð, kannski ekki talin fríð sýnum en augun voru djúpsett og tinnusvört og leiftruðu eins og skærir gimsteinar, þegar hún beindi þeim að manni, og fannst mér sem hún mundi sjá með þeim allt í gegn. Hún átti falleg peysuföt 16 Goðasteinn
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.