Goðasteinn - 01.06.1976, Qupperneq 27

brædd yfir tólg. Skyr var jafnan sent til Vestmannaeyja í skiptum
fyrir saltadan fugl, fýl og lunda, jafnvcl súlu.
Þcgar tún höfðu verið slegin og hirt, voru töðugjöldin haldin
mcð því að sjóða hangikjöt og einhver góður grautur var til
kvöldverðar, helst grjónavellingur með rúsínum, cinnig kaffibrauð
mcð kaffinu, einna helst lummur cn búðarbrauð í viðlögum.
Mamma hafði alltaf þau viðskipti við Eyjar, að senda út skyr-
fötur, þegar bátar komu upp í Fjallasand á sumrin og fékk til
baka í þcim brauð af ýmsu tagi, sem þá þótti góður fengur í.
Fyrstu árin, scm ég man, var fært frá ánum, lömbin rekin inn
á Goðaland en setið yfir ánum í högum, meðan þær voru að
spekjast og venja þær við að reka þær í kvíar kvöld og morgna.
Sauðamjólkin þótti gefa miklu meira af smjöri, skyri og ostum en
kúamjólk, var kostmeiri, sem kallað var. Ég var mjög ung, þegar
hætt var fráfærum, innan við 10 ára aldur. Þó hef ég setið yfir
ám og smalað ám í kvíar. Ég hcld allir hafi verið fegnir, þegar
hætt var fráfærum, svo ömurlegt var að tæta lömbin ung frá
mæðrum sínum og hlusta á jarm þcirra og kvein.
Gott þótti ef slátturinn var búinn um fjallfcrð, scm var viku
fyrir fyrsta safn, og var þá farið að taka upp kartöflur. Ekki man
ég eftir öðru en þær hafi alltaf verið miklar og fallegar. Keppt var
að því að þær væru komnar í byng fyrir fyrsta safn. Þegar slætti
var lokið að öllu, var slátrað lambi og borðuð ný kjötsúpa, sem
var nýnæmi, því þá var lítið um nýtt kjöt utan sláturtíðar. Þessi
glaðningur nefndist slagi.
Svo var farið á fjall um haustið til að smala. Fjallferðasunnudag-
urinn var í 22. viku sumars. Var þá maður gerður út frá hverju
heimiLi, sem hlut átti að máli, unglingar í bland, og áttu yfir sér
fjallkóng, sem þótti virðingarverð staða. Menn hlökkuðu til þess
að fara á fjall. Vel voru þeir gerðir út með fjallnestið. I malpok-
anum, sem þeir reiddu undir sér, var vel matreitt fjalllambið, nóg
af brauði og flatkökum, stundum jafnvel hangikjötsbiti með og að
sjálfsögðu kaffi cftir þörfum.
Enn man ég, hve gott var að fá bita úr malnum, þegar komið
var heim af fjallinu og ekki að fundið þó komið væri dálítið
lagnunarbragð af kjötinu eftir ferðalagið inn á Goðaland.
Goðasteinn
25