Nýir pennar - 15.04.1947, Blaðsíða 51

ástina. ... Hvað, sem á dagana drífur, mun ég alltaf minnast þín
sem göfugasta, bezta og indælasta manns, sem ég hef hitt fyrir“.
Þessi orð og önnur jafnþurrfyndin stóðu í bréfinu. Eins og hann
vissi ekki, að holdsveiki er alls ekki arfgeng. Honum fannst, að
hún hefði heldur átt að skrifa: „Þú ert þess óverðugur að eiga
mig. En úr því að Jón á Brekku, sem er einbirni og mun erfa
fimm jarðir, vill kvænast mér (þrátt fyrir smávægilega meinbugi),
þá samþvkki ég góðfúslega, að lýst verði með okkur á sunnudag-
inn. Fölskvalaus ást karlmanns er mér langtum minna virði en
þrír jarðarskrokkar með áhöfn“.
Hann fékk bréfið um kvöld. Daginn eftir var ekki go(t sjóvcður,
-og formaður hans, þessi helvítis skræfa, sat heima. Hann var svo
glöggur á sjó, að það benti til ófreskigáfu. Það var vani hans, að
bragða vel á sjónum, áður en hann kallaði háseta sína, og þcnna
morgun hafði hann sagt og grgtt sig um leið:
„Hann var fjandans bragðillur fjörudropinn núna!“
Þann dag gat hann ekki kímt að þessu með hásetunum. Hann
þráði ekki kátinuna í verbúðunum, spilamennsku, skinnleik, dans
eða hvað það nú var, sem þeir tóku upp á um landlegudaga. Ilitt
hefði hann kosið, að róa með mesta sjóhundi veiðistöðvarinnar, fá
svo stór brot á skipið, að það brotnaði í spón, sökkva á botnleysu.
Þar i rauðamyrkri, grafarþögn og hrikaleik sjávardalanna í ríki
hinna þöglu marbendla, myndi hann öðlast nokkurs konar kynngi,
— kynngi til að skemmta sér við að seiða öll skip, er fóru um sjó-
inn með heitrofa og maurapúka innan borðs, — niður til sin, —
niður á botnleysu. Ha, ha, ha. Ha, ha, ha. Og á mararbotninum
myndi allt gull, sem maurapúkarnir höfðu meðferðis, fletjast út
undan gífurlegu fargi sjávarins, verða að hjómi og þeim til skap-
raunar, er þéir reyndu að Safna því, sökum löngunar til að telja
peninga. En lygar heitrofanna myndu storkna á vörum þeirra í
hljóðlausu rúminu. Og hann skyldi gera þeim báðum skiljanlegt,
að eftir þúsund ár eða fyrr myndu þeir verða sóttir og færðir til
hins versta brimjökuls í helvíti. Ha, ha, ha. Ha, ha, ha.
Eftir lestur bréfsins varð hann annar maður. Einveruþörfin fékk
49