Bergmál - 01.05.1955, Blaðsíða 6

M A í
B E R G M Á L------------------
bjóða í afmælið og þegar hún
hafði skrifað fimm eða sex
nöfn, sagði ég: „Þú hefur ekki
enn skrifað Kitty.“
„Kitty?“ sagði mamma.
„Hvaða Kitty? Ég man ekki eftir
henni, er það einhver skóla-
systir þín?“
„Nei, — Kitty hennar frú
Higgins,“ hrópaði ég.
Mamma hleypti í brýnnar, svo
að ég sá að henni mislíkaði. Frú
Higgins var miðaldra kona, sem
vann ýmis húsverk fyrir
mömmu þrjá daga í viku, og hún
tók Kitty alltaf með sér, vegna
þess að enginn annar var til að
líta eftir henni. Við Kitty höfð-
um orðið beztu vinkonur og
fannst mér óhugsandi að halda
afmælisboð án þess að bjóða
henni.
„Ég er viss um að Kitty á ekki
von á að verða boðin,“ sagði
mamma.
„0-jú,“ sagði ég þrákelknis-
lega, „ég sagði henni, að ég ætl-
aði að bjóða henni. Og ef hún
má ekki koma, þá langar mig
ekki til að hafa neitt boð.“ Tárin
voru komin fram í augun á mér.
Mamma hugsaði sig um dá-
litla stund, með áhyggjusvip,
en sagði svo: „Jæja, góða mín.
Kitty má koma í þetta skipti.“
Nokkrum dögum síðar sá ég
að ókunnug kona var að skúra
eldhúsgólfið fyrir mömmu. Ég
fór strax og leitaði mömmu
uppi: „Hvað er að frú Higgins?11
spurði ég áköf, er hún veik?“
„Nei, Cynthia mín,“ svaraði
mamma, „en hún kemur ekki
oftar vegna þess að hún vann
ekki vel.“
„En Kitty — kemur hún ekki
oftar hingað?“
„Nei, góða mín. Hún kom að
eins vegna þess að móðir henn-
ar vann hér.“
Ég tók þetta mjög nærri mér
' og ranglaði um húsið föl og
stúrin allan daginn.
Ég sá Kitty aldrei eftir þetta,
en ég saknaði hennar mjög
næstu vikurnar, og þótt ég væri
ung að árum skildi ég að mamma
hafði komið þessu svo fyrir af
yfirlögðu ráði.
En þetta var ekki í eina
skiptið sem mamma beitti áhrif-
um sínum til að móta mig í
þeirri deiglu, sem hún hafði sett
sér. Hún fylgdist mjög vel með
því hverjar þær telpur væru
sem komu heim með mér úr
skólanum og var hún jafnan al-
úðleg við þær, sem hún sjálf leit
á með velþóknun, en þær, sem
ekki féllu henni í geð, mættu
köldu viðmóti og einhvern veg-
inn fór það svo, að þær hinar
4