Bergmál - 01.05.1955, Blaðsíða 7

B E R G M Á L
1 9 5 5 ------------ ----------
sömu komu ekki nema einu
sinni heim með mér.
Er ég var komin um fermingu
opnuðust augu mín fyrir því, að
mamma væri í raun og veru
metnaðargjörn og stefndi stöð-
ugt að því að komast hærra og
hærra í þjóðfélagsstiganum.
Hún lagði mikla áherzlu á að
koma sér í kynni við áhrifa-
fólk, hina svokölluðu betri borg-
ara, og lagði oft hart að sér við
störf í hinum og þessum félög-
um til að fá hrós fína fólksins
fyrir.
Þótt mér finnist það furðulegt
nú, þá hugsaði - hún í raun og
veru miklu meira um það hvað
óviðkomandi fólk segði og hugs-
aði um hana, heldur en hitt
hvað hennar nánustu finndist,
og hún tók miklu meira tillit til
annarra heldur en fjölskyldu
sinnar. Oft kom það fyrir er
pabbi lá þungt haldinn í rúm-
inu, að hún var á þönum út og
suður við störf í einhverjum fé-
lögum, en ég gerði það sem í
mínu valdi stóð fyrir pabba.
Samt sem áður fannst henni hún
aldrei geta gert nógu mikið fyrir
þessa svonefndu vini sína,
Smátt og smátt fór ég þó að
stæla mömmu í einu og öllu,
meira að segja að halda fólki í
hæfilegri fjarlægð með þótta-
fullum svip, ef ég áleit að það
byggi ekki við eins góð lífskjör
eins og við, og um það leyti sem
ég varð átján ára, var vinahópur
minn aðeins fáeinir útvaldir.
Enda áminnti mamma mig oft
um að umgangast aðeins þá, sem
ég áliti hina réttu vini. Ég komst
þá í tennisklúbb, sem aðeins var
fyrir sterk-efnað fólk, mömmu
tókst einhvern veginn að troða
mér þar inn í gegnum kunnings-
skap. Ég var látin læra reiðlist
og að renna mér á skautum, eða
yfirleitt allt það, sem heldra
fólk tamdi sér og teljast varð
nauðsynlegt að ung heimasæta
kynni til að geta talizt fullkom-
lega gjaldgeng í öllu sam-
kvæmislífi.
Svo var það eitt sinn við
morgunverðarborðið að mamma
fékk nýja hugmynd. „Þú þarft
að læra að aka bíl, Cynthia,“
sagði hún. „Margir af vinum
okkar eiga einkabíla og ég vil
ekki að þú fáir minnimáttar-
kennd gagnvart þeim.“
„Ég hef nú ekki efni á því að
gefa Cynthiu bíl,“ sagði pabbi
vingjarnlega, „en auðvitað get
ég kennt henni á minn bíl.“
Mömmu fannst það hin mesta
fjarstæða að pabbi kenndi mér
á sinn bíl og vildi að mér væri
fenginn löggiltur bílaaksturs-
5