Bergmál - 01.05.1955, Síða 25

B E R G M A L
1955 ---------------------------
una, þá hefði ég alls ekki trúað
því, að hann gæti gert annað
eins og þetta. Og það var því
fremur undarlegt, sem hann var
að útliti og framkomu maður,
sem auðvelt er að gera sér í
hugarlund. Ef nokkur maður
var skapaður úr einum og sama
efnivið, þá var það hann. Hann
var maður mjög smár vexti,
litlu meira en hálfur annar
metri á hæð og mjög grannur,
hvíthærður með rautt andlit
mjög hrukkótt og blá augu. Ég
held að hann hafi verið um sex-
tugt, þegar ég sá hann. Hann
var alltaf þokkalegur og blátt
áfram í klæðaburði og eins og
búast mátti við af manni á hans
aldri og við hans störf.
Burton kom oft til Yokohama,
þótt skrifstofa hans væri í Kobe.
Ég var af tilviljun eitt sinn þar
um kyrrt nokkra daga meðan
ég beið skipskomu og þá vorum
við kynntir í brezka. klúbbnum
í Yokohama. Við spiluðum
bridge saman. Hann spilaði
ágætlega og drengilega. Hann
hafði sig lítið í frammi, hvorki
þá né heldur síðar þegar við
vorum seztir að drykkju, en það
sem hann sagði var skynsam-
legt. Hann var hægur í tali og
skemmtilega kíminn. Hann
virtist vera velséður þarna í
klúbbnum, og þegar hann var
farinn sögðu þeir í klúbbnum
að hann væri einn af beztu
mönnunum, sem kæmi þar.
Það vildi svo til, að við héld-
um báðir til á Grand Hótel og
daginn eftir bauð hann mér að
borða með sér miðdegismat. Ég
heilsaði konunni hans, sem var
feitlagin, brosmild eldri kona og
tveim dætrum hans. Fjölskyld-
an var augsýnilega samhent og
ánægjuleg. Ég held, að það sem
ég veitti mesta athygli í fari
Burtons hafi verið vinsemd
hans. Hin mildu, bláu augu hans
voru mjög aðlaðandi. Rödd hans
var þægileg; ómögulegt var að
ímynda sér að hún gæti breytzt
í reiðiraust; bros hans var góð-
mannlegt. Hann var maður, sem
aðrir hændust að vegna þess að
maður fann að honum var hlýtt
til meðborgara sinna. Hann bauð
af sér mjög góðan þokka í hví-
venta. En það var ekkert
græðgislegt við hann: Hann
naut þess að spila og drekka,
hann gat sagt frá smáatviki svo
að vel færi á og á yngri árum
hafði hann verið íþróttamaður.
Hann var auðugur að fé og hafði
efnast algerlega á eigin spítur.
Og ég býst við, að eitt af því sem
gerði hann svo aðlaðandi hafi
verið, hversu smávaxinn hann
23