Bergmál - 01.05.1955, Side 45

1 9 5 5 -----------------------
„Tja, það verða nú að vera ein-
hver takmörk fyrir allri trú-
girni, vinur minn. Og þú verður
að viðurkenna það að sagan er
dálítið ótrúleg. Þú segist hafa
hitt unga, rauðhærða stúlku í
tjaldi úti í eyðimörkinni — og
ef ég man rétt — þá hafði hún
fegurstu augu, sem þú hefir séð
um ævina og jafnframt silki-
mjúkt, aðdáunarvert hörund.
Segðu mér eitt,“ hélt hann
áfram, „var ekki heitt og kalt
rennandi vatn í tjaldinu líka?“
Báðir hershöfðingjarnir hlógu
hjartanlega að þessu og um leið
að eymdarsvipnum, sem kom á
Lartal.
„Og svo leiðst þú út af í bezta
rúmi og misstir meðvitund?“
Lartal leit reiðilega til þeirra.
„Já, þið funduð mig í rúmi, ekki
satt?“
Vasil majór rétti úr sér og var
nú orðinn alvarlegur á svip. „Er
þér alvara með að halda því til
streitu, að ég færi þessa frásögn
inn í herskýrslurnar?“ spurði
hann hvasst. „Nú, sem stendur
hafa þeir allmikið álit á þér í
París. En þegar þeir heyra þessa
sögu verða þeir sannfærðir um
að þú hafir misst vitið.“
Vasil varð nú vinsamlegri.
„Þessi unga stúlka er aðeins
hugarfóstur þitt. Líttu á allar
— Bekgmál
RauðhærSa fegurðardísin
í eyðimörkiiuii.
aðstæður. Þú hafðir orðið fyrir
miklu blóðtapi, sólarhitinn var
nær óþolandi og taugaáreynsla
þín óstjórnleg. Það er ekki ó-
venjulegt að menn sjái ungar
stúlkur fyrir hugskotssjónum
43