Bergmál - 01.05.1955, Side 60

Sekgmál
M A í
„Svo er að sjá,“ samsinnti Christine. „Ég má ekki tefja yður
meira, yfirhjúkrunarkona. Þér hafið verið mjög vinsamlegar, að
eyða svo miklum tíma í mig. Ég er yður mjög þakklát.“
Hún brosti alúðlega og af heilum hug, en yfirhjúkrunarkonan
hneigði aðeins höfuð sitt, eins og sá sem þiggur þakklæti fyrir
sjálfsagða þjónustu, eins og það hefði verið einstakur greiði. Það
var engin hlýja í brosi hennar og enginn vottur vináttu í dökkum
augunum.
„Ef til vill mætti ég bjóða yður tesopa inni í íbúð minni klukkan
eitt,“ sagði hún. „Þá gefst yður tækifæri til að kynnast tveim
eldri hjúkrunarkonum, þær koma venjulega til mín um það leyti.“
Á meðan hún sagði þetta gekk hún að hvítri hurð og opnaði hana,
þar inn af voru enn nokkur einkaherbergi.
„Hér höfum við þrjá eða fjóra hættulega veika menn,“ sagði hún
og kinkaði kolli til hjúkrunarmanns, sem sat þarna við borð. „Þetta
er herra Matthews hjúkrunarmaður.“ Maðurinn hafði staðið á
fætur um leið og þær komu inn og spurði hana nú einhverrar spurn-
ingar í hálfum hljóðum. Yfirhjúkrunarkonan kinkaði kolli eins og
viðutan. „Já, ég kem strax,“ sagði hún. „Viljið þér gjöra svo vel og
fara til hans? Ég' kem á eftir yður strax og ....“
Hún sneri sér að Christinu strax og maðurinn var farinn. „Viljið
þér gjöra svo vel og afsaka mig, doktor Dunbar? Ég verð ekki
lengi.“ Hún hugsaði sig um andartak og leit á armbandsúr sitt.
„Klukkan er ekki orðin ellefu enn. Ef til vill hefðuð þér ánægju
af að ræða við einn af sjúklingum doktor Blairs, sem er hér á þess-
um gangi, ungfrú Coates litla. Hún er í herbergi nr. 17. Ég get vel
hugsað mér að þér munduð hafa áhuga fyrir henni. Doktor Blair
er sennilega þar inni núna, svo að hann gæti þá lýst sjúkdómnum
fyrir yður og kynnt yður sjúklinginn.“
Hún barði að dyrum á herbergi númer 17, opnaði dyrnar og vék
til hliðar svo að Christine gæti gengið fram hjá henni inn í her-
bergið.
„Doktor Dunbar er kominn hér til að hafa tal af yður, ungfrú
Coates,“ tilkynnti hún, án þess að ganga inn fyrir. Hún greip um
handlegg Christinar og þær stóðu nú hlið við hlið í dyrunum, sem
voru opnar til hálfs.
58