Bergmál - 01.05.1955, Qupperneq 61

1955
B E R G M Á L
„Ég sé að doktor Gordon er ekki kominn hingað ennþá, en ég geri
ráð fyrir að hann hljóti að koma þá og þegar. Ef ég hitti hann þá
skal ég segja honum að þér séuð hér.“
Um leið og Christine ýtti á hurðina og bjóst til að ganga inn í
þetta litla hvítmálaða herbergi, heyrði hún kynlegt hljóð frá sjúk-
lingnum, eins og þegar menn taka andköf og liggur við köfnun.
Hún hafði gert ráð fyrir að hitta þarna smávaxna, grannholda
og miðaldra konu, vegna þess að yfirhjúkrunarkonan hafði talað
um „litlu ungfrú Coates“, en þess í stað sá hún nú bregða fyrir
hávöxnum, ljóshærðum karimanni. Hann hafði tekið snöggt við-
bragð er hún bjóst til að ganga inn í herbergið og stóð nú út við
glugga og sneri baki að þeim, en stóll, sem hann hafði setið á, lá
á hliðinni á miðju gólfi og bar þess glöggt vitni í hvílíku ofboði
hann hafði henzt á fætur. Hann kreppti báða hnefa og hélt höndun-
um niður með hliðunum, en hver vöðvi í líkama hans virtist þan-
inn til hins ítrasta, eins og í göldum fola, að öðru leyti sýndi hann
engin merki þess, að hann vissi af Christinu inni í herberginu.
Áður en henni gæfist tími til að hreyfa sig eða segja nokkuð,
hafði yfirhjúkrunarkonan gripið aftur um handlegg hennar og
dregið hana út úr herberginu, en því næst lokaði hún dyrunum
hvatlega.
Henni virtist vera mjög mikið niðri fyrir, er hún sagði andstutt:
„Hamingjan góða, ég hefi framið leiðinleg mistök, doktor Dunbar.
Þetta er ekki herbergi ungfrú Coates. Hennar herbergi hlýtur því
að vera númer 27, en ekki númer 17. Ég skal fylgja yður þangað.“
Hún gekk af stað innar eftir ganginum, en Christine gaf henni
bendingu um að nema staðar. Hún var með ákafan hjartslátt.
„Ég virðist hafa komið honum í mjög mikinn æsing. Er hann —
er hann-----“
„Hann er sjúklingur doktors Blair,“ sagði yfirhjúkrunarkonan
í flýti. „Mjög erfiður sjúklingur, og doktor Blair er mjög á móti
því, að honum sé gert ónæði. Ég bið afsökunar á þessum mistökum,
doktor Dunbar. Það var mjög klaufalegt af mér að rugla saman
númerum herbergj anna. En sjúklingarnir eru svo margir hér, og
ég-----
Hún hikaði og horfðist í augu við Christinu, er reyndi að telja
— 59 —