Goðasteinn - 01.09.2005, Qupperneq 37

Goðasteinn 2005
oftast settur í vandasömustu göngumar. Hann var líka mjög laginn við að ná kind-
um sem voru í sjálfheldu í hömrunum. Hann var ekki lofthræddur, en samt
aðgætinn og heppinn.
Annað skiptið sem ég tók þátt í að taka úr Stórasvelti var í annarri leit. Þá var
þar fullorðin ær uppi í aðalplássinu. Það hafði verið reynt að ná henni í fyrstu
leitinni en ekki tekist vegna þess hversu stygg og frísk hún var. Ekki var hægt að
hafa stuðning af hundi við að ná kindum á svona stöðum vegna hættunnar á að
þær gætu hlaupið fram af hamrabrúninni. Nú vorum við þarna þrír, Einar, Símon í
Eyvindarholti og ég. Við reyndum að ná henni uppi við bergið en þar var engin
aðstaða til að taka svona stygga kind. Við gáfumst því upp við það.
Bergstandur eða haus var á bjargbrúninni. I þessum haus brekkumegin var
hellisgapi. Þar var talsvert aðhald til þess að taka kind en framan við hann var
mjög brött og stutt grasbrekka sem lá þvert við opið á gapanum og endaði á mjög
hárri hamrabrún. Þessi grasbrekka var önnur hliðin á grasigrónum hrygg sem lá
frá hausnum upp að brekkunni fyrir ofan. Við ákváðum að gera tilraun þarna, þótt
ekki væri aðstaðan álitleg. Við vorum með gott band því ekki var viðlit að reyna
þarna öðruvísi en vera í örggu bandi. Góð aðstaða var til að sitja undir með því að
vera hinum megin í hryggnum og láta bandið liggja á honum. Eg bauðst til að
vera í bandinu og gera tilraun.
Eftir að þeir Símon og Einar Oddgeirssynir í Eyvindarholti, síðar í Dalseli,
höfðu bundið mig eins og ég væri að fara í loftsig, fóru þeir með bandið hinum
megin í hrygginn og komu sér vel fyrir með það. Ég var nú í brekkunni framan
við hellisgapann þar sem ærin var og fór að færa mig hægt og hljóðlega nær og
nær henni. í svona tilfelli þarf að gefa sér nægan tíma til að spekja kindina svo að
maður komist nógu nærri til þess að grípa hana áður en hún stekkur. Þetta heppn-
aðist og þar með var þrautin unnin.
Haustið eftir var gerð uppfylling við bergið fyrir ofan svo fært væri upp. Við
Einar Sæmundsson í Stóru-Mörk fórum einum degi fyrr í fjallferðina og unnum
að þessu næsta dag meðan hinir fjallmennirnir voru að ríða til fjalls. Sjá mátti að
þetta hafði verið gert áður. Eftir þetta þurfti ekki að taka kindur úr þessu svelti
meðan ég fór í fjallferðir.
Það gerðist einu sinni í annarri leit á Stakkholti að lamb sem við vorum að
reyna að ná slapp út í hrygginn þar sem Stakkholtsgjáin greinist í tvennt. Þarna er
mjög erfitt að ná kindum vegna hamra sem eru þar á alla vegu. Eftir allmikla
snúninga við lambið um þennan illfæra hamrahrygg misstum við það í mjóa hillu
í brúninni á syðri hamraveggnum yfir norðurálmu gjárinnar. Bergið fyrir ofan
hilluna slútti svo mikið fram yfir hana að ekki var hægt að hafa stuðning af bandi
-35-