Goðasteinn - 01.09.2005, Qupperneq 158

Látnir 2004
Goðasteinn 2005
Hermann vann ungur við að fylgjast með mæðuveikigirðingum á hálendinu og
háaldraður gekk hann þar um með Baldri sonarsyni sínum og mundi enn öll
örnefnin. Hann tók þátt í að setja upp rafstöð á Hjálmsstöðum í Laugardal og
hugðist um tíma leggja fyrir sig vinnu að rafvæðingu. Lífsstarf hans varð þó á
sviði bókhalds og endurskoðunar, enda var hann glöggur á tölur. Hann vann á
veturna frá 1932 til 1938 við verslunar- og skrifstofustörf í Sandgerði og Keflavík
og var tollvörður í Reykjavík um ársskeið til 1939. Þá fluttist hann til Vestmanna-
eyja og varð tollvörður þar og yfirtollvörður frá 1942 til 1946. Hann var þá líka
fréttaritari útvarpsins og gegndi fleiri opinberum störfum og var líka í forystu
félagsstarfs Rangæinga í Vestmannaeyjum. Hann fluttist til Reykjavrkur 1946 og
varð starfsmaður í tollendurskoðunardeild Rikisendurskoðunarinnar í Reykjavík
og svo fulltrúi þar.
Kona Hermanns var Laufey Helgadóttir frá Vík í Mýrdal. Þau gengu í hjóna-
band 15. júní 1946. Þau eignuðust tvö böm, Guðríði sem er gift Þráni Ingólfssyni
og Gústaf Helga, hann var giftur Olöfu S. Baldursdóttur en þau skildu. Hermann
og Laufey bjuggu fyrst að Nýlendugötu 22 en byggðu svo að Fornhaga 22 og
fluttu þangað 1953. Hermann starfaði í bræðrafélagi Nessóknar og sat þar í stjórn
og tók þátt í uppbyggingu safnaðarstarfsins. Laufey lést 22. febrúar 1995.
Hermann dó 5. febrúar 2004. Hann var jarðsunginn frá Neskirkju 18. febrúar
og lagður til hvfldar í kirkjugarðinum í Fossvogi.
Sr. Auður Eir Vilhjálmsdóttir
Ingibjörg Svava Helgadóttir
frá Hlíðarenda í Fljótshlíð
Ingibjörg Svava fæddist 31. desember 1912 á
Hlíðarenda foreldrum sínum, hjónunum Helga
Erlendssyni frá Hlíðarenda og Kristínu Eyjólfsdóttur
frá Hofi í Öræfum og var hún næstelst fimm systkina.
Tvö þeirra, Margrét Jóna og ísleifur, dóu barnung,
Guðjón lést 2002 og eftirlifandi er Gunnar. Helgi hafði
búið á heimili foreldra sinna og tók við búinu af bróður
sínum 1913, en heimilið á Hlíðarenda var mannmargt,
ferðaþjónustuheimili þess tíma þar sem ferðir til Eyfellinga og Skaftfellinga að
sunnan enduðu og við tók leiðsögn yfir óbrúuð vötn á hestum að Seljalandi þar
sem Vatna-Brandur beið með bíl sinn til áframhaldandi ferðar eða leiðsögn bónd-
ans og heimilisfólks inn í Þórsmörk.
Svava tókst ung á við þjónustu við ferðafólkið, ná í hestana, þurrka föt ferða-
manna, hjálpa móður við veitingar og vera með heimilisfólki við bústörfin öll. Og
nálægð kirkjunnar kallaði á það listræna í fari hennar, að eiga trúna og vonina,
-156-