Stjörnur - 01.02.1950, Blaðsíða 38

fvn Róm cr skrifoó-
ENN ER skilnaðarmál Ingrid hvort það rnyndi vera satt. Hann
Bergman á dagskrá, maður henn-
ar hefur ekki veitt samþyk.ki sitt,
en orðrómur hefur komizt á kreik
í amerískum kvikmyndablöðum,
að Ingrid sé kona ekki einsömul.
Nýlega náði tíðindamaður frá
New York hlaði tali af Rosselini
kvikmyndastjóra og spurði hann
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
kossar þeirra urðu heitir og ákaf-
ir, — og Sonja fann nú, að hún
elskaði Pál fiamar öllu öðru á
jarðríki.
En allt í einu hringir dyrabjall-
an hastarlega. Sonja stökk upp í
fáti.
— Feldu þig, ég skal athuga,
hver' kemur svona fruntalega að
dyrunum.
Hún beið, meðan hann faldi sig.
Svo fór hún út í anddyrið og opn-
aði útidyrnar. A tröppunum stóðu
tveir lögregluþjónar.
— Hér hefur verið framið inn-
brot í kvöld, frú Corter, sagði
annar þeirra. — Við náðum í bóf-
ana á flóttanum. Þeir bíða á lög-
reglustöðinni. Þeir hafa meðgeng-
ið.
svaraði:
— Ingrid Bergman hefur stigið
það spor sem þyngst er hverjum
listamanni. Hún hefur fórnað
frægð sinni og afneitað listköllun
sinni til þess að geta lifað einka-
lífi með þeirn manni sem hún elsk-
ar. Er hægt að krefjast meira af
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
Sonja starði forviða á mennina.
Lögregluþjónarnir fóru fram
hjá henni inn í húsið og kveiktu
ljós í anddyrinu. Þegar þeir tóku
að litast um fékk Sonja málið á
ný.
— Að hverju leitið þið? stamaði
hún.
— Hvar er dagstofan, sögðu
þeir. — Bófarnir skýrðu frá því,
að þeir hefðu tekið mann yðar,
bundið hann á höndum og fótum,
keflað hann svo og troðið honum
undir sófann í dagstofunni.
Sonju sortnaði fyrir augun.
— Við sem sátum á sófanum,
stundi hún, og í næsta andartaki
lá hún í yfiiliði í örmum annars
lögr egluþ j ónsins.
38 STJÖRNUR